Εφημερίδα Τεύχος 7 Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2011

Τρίμηνη περιοδική έκδοση του Συλλόγου Γυναικών Ορμύλιας «Ανδρομάχη»

Έτος 3^ο    Τεύχος 7    Οκτώβριος – Νοέμβριος – Δεκέμβριος

Διανέμεται δωρεάν

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Γυναικών Ορμύλιας «Ανδρομάχη» σας εύχεται

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΤΟ

2012

…………………………………………………………………………

Ta παραμύθια της γιαγιάς : (Παράδοση-Ελληνικοί θρύλοι)

ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΟΥ ΖΕΣΤΑΝΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

    Το βράδυ που γεννήθηκε ο Χριστός, έκανε δυνατό κρύο. Τα άλογα, τα βόδια και τα άλλα ζωντανά που ήταν εκεί, έτρεξαν κοντά στο Θείο Βρέφος για να το ζεστάνουν με την ανάσα τους. Παρά τις προσπάθειές τους όμως ο Χριστούλης κρύωνε μέσα στα άχυρα. Τότε, ο Ιωσήφ θέλησε ν’ ανάψει φωτιά, μα πώς, αφού δεν υπήρχαν ξύλα πουθενά!

     Τότε, πήδησαν τα πιο χοντρά τσάκνα από τα άχυρα της φάτνης και είπαν στον Ιωσήφ: «κάψε εμάς, να ζεστάνουμε το παιδί». Ο Ιωσήφ τα μάζεψε και τ’ άναψε. Μα λιγόθερμα όπως ήταν αυτά, καήκανε αμέσως και το κρύο άρχισε πάλι να περουνιάζει μικρούς και μεγάλους. Η Παναγία, που είδε τη θυσία των άχυρων, συγκινήθηκε και ευχήθηκε να είναι πάντα χρυσά. Και από τότε τα άχυρα χρυσίζουν στον ήλιο.

    
Ο Ιωσήφ όμως πάσχιζε να βρει αλλού κλαδιά για ν’ ανάψουν φωτιά.

Έξω από το σπήλαιο ήταν ένα δεντρολίβανο. Ο Ιωσήφ δεν το είχε προσέξει στην αρχή, μα αυτό του φώναξε «Πάρε με και κάψε με, κάτι μπορώ να κάνω κι εγώ για το Χριστούλη!....» Ο Ιωσήφ έσκυψε και το έκοψε, αλλά τι φωτιά μπορούν να κάνουν τα κλαδιά ενός δεντρολίβανου; Κάηκαν κι αυτά αμέσως ζεσταίνοντας μόνο για λίγο τα ποδαράκια του Χριστού. Συγκινημένη πάλι η Παναγία και για τη θυσία αυτή έδωσε την ευχή της στο δεντρολίβανο: « Να είσαι, του είπε, ευλογημένο και να φυτρώνεις κοντά στις εκκλησίες. Τα φύλλα σου να μην πέφτουν ποτέ, η αναπνοή σου να μοσχοβολάει σαν το λιβάνι και να είσαι βάλσαμο για τους ανθρώπους». Και από τότε «βάλσαμο» το λένε!

    Ωστόσο, ο Χριστούλης χρειαζόταν πάλι να ζεσταθεί. Έψαξε ο Ιωσήφ και πάλι, μα του κάκου! Δεν έβρισκε τίποτα. Τότε, το μεγάλο δοκάρι από αγριελιά που ήταν ψηλά στη μέση της σκεπής φώναξε: -«Δεν βρίσκεται κανείς να πάει να βρει τις αδερφές μου τις ελιές και να τις πει να’ ρθουνε και να ζεστάνουν τον Χριστό; Θα πήγαινα εγώ, αλλά βαστάω όλο το βάρος του σπηλαίου! –«Πηγαίνω εγώ!» φώναξε ο γρύλλος ξετρυπώνοντας από εκεί κάπου.  «Ποιος όμως, θα νανουρίσει το Χριστό;» -«Εγώ», είπε ένα δοκάρι από πικραμυγδαλιά, «κι αν δεις καμιά δική μου αδερφή, πες της να’ ρθει κι αυτή εδώ». Κι ευθύς το δοκάρι της πικραμυγδαλιάς πήρε ένα σαράκι και το’ βαλε να

Την πρωτοχρονιάτικη πίτα θα κόψει και φέτος ο Σύλλογός μας,  δίνοντας την ευκαιρία στις γυναίκες να ανταμώσουν,

να ανταλλάξουν ευχές και να διασκεδάσουν.

Πληροφορίες θα πάρετε από τις ανακοινώσεις που θα βγουν έγκαιρα.

τραγανίζει τον κορμό του, για ν’  ακούει ο Χριστός και να ξεχνιέται. Η Παναγιά όμως το σταμάτησε κι από τότε το σαράκι δεν τρώει το ξύλο της πικραμυγδαλιάς.

      Στο μεταξύ ο γρύλλος τρέχοντας στον κάμπο βρήκε μια γέρικη ελιά. Μόλις άκουσε τι της είπε ο γρύλλος, σηκώθηκε παρ’ όλα τα γεράματά της, ακούμπησε σ’ ένα χοντρό κλαδί της, τράβηξε τις ρίζες της βαθιά από τη γη και βάδισε σιγά- σιγά και κουρασμένη από τα χρόνια –χιλίων χρονών θα ήτανε- και κούτσα κούτσα έφτασε μπροστά στη φάτνη. Από κοντά της σαν κοπελίτσα ακολουθούσε μια πικραμυγδαλιά. Η γριά ελιά έπεσε και προσκύνησε το Χριστό κι έπειτα είπε να την ανάψουν. Ο κορμός της όμως ήταν χοντρός και

δεν άναβε. 
«Κι εμένα με λησμονήσατε;» Ήταν η πικραμυγδαλιά που δεν την είχαν δει όταν μπήκε. «Εγώ μπορώ ν’ ανάψω την ελιά. Είμαι καλό προσάναμμα!» Και γονατίζοντας χάμω τρύπωσε στην αγκαλιά της γριάς ελιάς. Ο Ιωσήφ πλησίασε τότε και άναψε την πικραμυγδαλιά. Και φούντωσε τότε μια φωτιά θεόρατη κι έλαμψαν όλα εκεί μέσα και γλύκανε το κρύο κι έφυγε η παγωνιά. Έτσι ζεστάθηκε ο Χριστούλης κι η Παναγία ευλόγησε το δέντρο της ελιάς και είπε: «Ο χυμός σου να δίνει αιώνια φως στα καντήλια εμπρός στις εικόνες των ναών. Το ξύλο σου να’ ναι γερό σαν σίδερο. Ο κόσμος να χαίρεται το λάδι σου στα γλέντια του και στις γιορτές του».

      -«Κι εμένα;» Ακούστηκε άξαφνα μια φωνούλα μέσα από το θρασομάνι της φωτιάς. «Εμένα με ξεχνάς, Παναγίτσα μου;» Ήταν η φτωχούλα η πικραμυγδαλιά. Κι η Παναγιά ευλόγησε κι αυτήν: «Να γλυκάνει ο καρπός σου και να γίνει νόστιμος σαν το διαλεχτό ψωμί και να στολίζει τις χριστοκουλούρες που θα φτιάχνουν οι άνθρωποι κάθε Χριστούγεννα.

Επιμέλεια: Μαρία Μαστροκώστα

…………………………………………………………………..

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ: ΠΩΣ ΕΣΦΑΖΑΝ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ

   Τα παλιά τα χρόνια, την ημέρα του Αγίου Στεφάνου (27 Δεκεμβρίου) έσφαζαν στην Ορμύλια τα γουρούνια. Κάθε σπίτι, όλο το χρόνο, έθρεφε ένα γουρούνι και θα έπρεπε να το σφάξουν τη μέρα αυτή. Όλο το χωριό απ’ τα χαράματα βούιζε από τα σκουξίματα, τις φωνές, τα γρυλίσματα των γουρουνιών.

   Όλοι ήταν ανάστατοι: Η νοικοκυρά ξυπνούσε πολύ πρωί, άναβε φωτιά στον «χαρκόλακα» και έβραζε νερό στο καζάνι. Έπρεπε να είναι βραστό την ώρα που θα τελείωνε το σφάξιμο, για να καθαρίσουν και να ζεματίσουν το γουρούνι καλά. Ο σπιτονοι-κοκύρης έβγαζε το γουρούνι από το «κουμάσι», που ήταν το σπίτι του γουρουνιού προς σφαγή. Πολλές φορές μάλιστα, επειδή το γουρούνι ήταν μεγάλο έως 250 οκάδες και δεν μπορούσε να το ρίξει κάτω, έπαιρνε και άλλους να τον βοηθήσουν στη σφαγή. Αφού το έσφαζαν, η νοικοκυρά το θύμιαζε μ’ ένα κεραμιό. Μετά του έριχναν καυτό νερό και το τύλιγαν μ’ ένα καθαρό τσουβάλι, για να φουσκώσουν οι «γρουνότριχις» και με κοφτερά μαχαίρια ξύριζαν το κεφάλι και τα πόδια και  το καθάριζε σχολαστικά η νοικοκυρά. Το κεφάλι, αφού έβαζαν ένα κρεμμύδι στο στόμα, το κρεμούσαν σε μια «αγριντιά» μέσα στο σπίτι. Μετά το ξεκοίλιαζαν και τα παιδιά έπαιρναν την «γρουνόφουσκα», την έκαναν μπαλόνι και έπαιζαν, αφού προηγουμένως την έτριβαν και την χτυπούσαν με στάχτη. Το γουρούνι το έπλεναν καλά και το τεμάχιζαν. Το λίπος του το έκοβαν μικρά κομματάκια και το τσιγάριζαν, έβγαζαν τη λίγδα, που τη χρησιμοποιούσαν στο φαγητό ή την άλειφαν στη φέτα του ψωμιού με ζάχαρη και τα «τσ’γαρίδια» που τα έτρωγαν το χειμώνα. Το ψαχνό κρέας το άλεθαν, έβαζαν μέσα κρεμμύδια, φλούδες από πορτοκάλια και διάφορα μπαχαρικά και έκαναν τα «λουκάν’κα».

 Με τα έντερα του γουρουνιού, τα πολύ χοντρά, τα γέμιζαν και τα έλεγαν «ματές».

   Τα λουκάνικα οι νοικοκυρές τα κρεμούσαν ψηλά σε μια ξύλινη βέργα «κουνταρίδα» για να στεγνώσουν. Δεν έτρωγαν λουκάνικα πριν «τα φουτίσ’ ου παπάς» τη μέρα των Φώτων.

   Με την εκτροφή των γουρουνιών εξασφάλιζαν το κρέας και το λίπος της χρονιάς και από το δέρμα του έκαναν τα «γρουνουτσάρ’χα». Κυρίως όμως, αυτές τις άγιες μέρες δεν ξεχνούσαν τους φτωχούς και, όσοι είχαν γουρούνια, έδιναν και σ’ αυτούς που δεν είχαν.

Χρήστος Δ. Καρπέτης

…………………………………………………………………………….

ΓΙΟΡΤΙΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ – ΗΜΕΡΕΣ ΑΓΑΠΗΣ

   Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του. 

  

Παρεξηγημένη αγάπη είναι όταν ο άλλος γίνεται το αντικείμενο με το οποίο ικανοποιώ εγώ τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου. Κάτι τέτοιο μάλλον προσκόλληση και αδυναμία πρέπει να ονομάζεται, παρά αγάπη. Καταντούμε σε αυτή την παρεξηγημένη κατάσταση είτε όταν είμαστε φίλαυτοι-δηλαδή εγωιστές- είτε όταν πάσχουμε από κοινωνική ανασφάλεια. Σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση, ο φόβος μη τυχόν και μας απορ-ρίψουν οι άλλοι μας κάνει να απαιτούμε συνεχώς επιβεβαίωση. (-«Πες μου ότι με αγαπάς»… - «Μα μόλις τώρα σου το είπα!» ). Η ανασφάλεια, με τις απαιτήσεις που προτάσσει, μας εμποδίζει από το να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον άλλο για αυτό που πραγματικά είναι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μας εμποδίζουν οι απαιτήσεις που προτάσσει η φιλαυτία, ο «εγωισμός».

   Ποια από τις δύο πιο πάνω μορφές αγάπης έχουμε εμείς μέσα μας; Κριτήριο είναι η στάση μας απέναντι στους δύσκολους ανθρώπους: Αν τους αγαπούμε και αυτούς με την ίδια προθυμία, τότε η αγάπη μας είναι πραγματική. Αν όμως αγαπάμε μόνο όσους ανθρώπους βρίσκουμε ευχάριστους και βολικούς, τότε μάλλον η αγάπη μας εμπίπτει στη δεύτερη κατηγορία.

   Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου είναι σαν ένα δέντρο που σιγά-σιγά μεγαλώνει και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από τη δροσερή σκιά του. Από εμάς το μόνο που απαιτείται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργειά της, καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από την καρδιά.

Επιμέλεια: Ελευθερία Βασίλα 

ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ

Είναι γεγονός η επανίδρυση του αξιόλογου  Λαογραφικού Μουσείου  με πρωτοβουλία του κ. Χρήστου Καρπέτη και την συμπαράσταση των Δημοτικών αρχόντων. Την προσπάθεια αυτή ξεκίνησε πριν 15 χρόνια περίπου ο Φιλόπτωχος Σύλλογος «Η ΑΓΑΠΗ» με τη συλλογή παλαιών αντικειμένων από τους κατοίκους, 

που απλόχερα πρόσφεραν στον Σύλλογο, ο οποίος ανέλαβε και την έκθεσή τους σε χώρο του Δημαρχείου. Το νέο Λαογραφικό Μουσείο  λειτουργεί στο ισόγειο του Δημαρχείου από 1^ης Ιουλίου 2011. 
Ο κ. Καρπέτης πρόσφερε  150 διάφορα οικιακά σκεύη και γεωργικά εργαλεία του περασμένου αιώνα, από την προσωπική συλλογή του ,συνυφασμένα με γεγονότα, αναμνήσεις και συναισθήματα. Αρκετά είδη είναι από δωρεές των κατοίκων προς τον Δήμο, όπως των: Δημητρίου Ουράνη του Ελευθ., της  Άννας Φιλίππου-Μπολοβίνη, της Κεράνως  Κολλαρά του Χρήστου, των  Κληρον. Χρήστου Γέργου, της Άννας Κουκουβίνου του Παύλου, της Νίτσας Σταμούδη του Νικολάου  και του  Αθανασίου Λανταβού του Ιωάννου. Ο κ. Καρπέτης ανέλαβε επίσης την αναστήλωση και συντήρηση των παλαιών εκθεμάτων, τα οποία ήταν για χρόνια εγκαταλειμμένα σε κάποια αποθήκη.  Ευχαριστεί επίσης  από τη στήλη αυτή τον  Αντιδήμαρχο του Δήμου Πολυγύρου κ. Χρήστο Δημητριάδη και τον Πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου κ. Αναστάσιο Σαραφίδη για την παραχώρηση αίθουσας στο Δημαρχείο και την συμπαράσταση που υπέδειξαν στην επανίδρυση του Λαογραφικού Μουσείου, καθώς και όλους όσους έκαναν τις δωρεές των εκθεμάτων.

   Σημείωση: Παρακαλούμε τους  κατοίκους που έχουν διάφορα αντικείμενα στις αυλές, στις αποθήκες ή στα σεντούκια τους, να τα χαρίσουν στο Δημοτικό Λαογραφικό Μουσείο, για να εμπλουτιστεί και να περισωθεί ό,τι απέμεινε.

Τηλ. επικοινωνίας: 23713 51004 κ. Αναστάσιο  Σαραφίδη.

   Γιατί, όπως πολύ σωστά λέει ο λαογράφος μας  Ι.Α. Θωμόπουλος: «Το να σώζει κανένας τον λαογραφικό πλούτο και την φολκλορική κλη-ρονομιά μιας περιοχής, είναι σαν να διατηρεί αιώνια ζωντανή τη ψυχή των κατοίκων της…»

   Αλλά για να σώσεις κάτι, πρέπει να το αγαπάς και η αγάπη είναι το βασικό κίνητρο για τη διαιώνιση του λαογραφικού και παραδοσιακού πλούτου.

   Τα αντικείμενα αυτά είναι τα ακριβά και πολύ-τιμα κειμήλια του ιστορικού μας βίου, αλλά και τα παραμελημένα ορφανά μας, γεμάτα όμως  μνήμες. Πάνω απ’ όλα είναι η μήτρα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, είναι οι ρίζες μας, η ίδια μας η ζωή! ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΟΧΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!

«ΒΡΕΣ ΤΗ ΜΟΥΣΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ….. ΓΡΑΨΕ»

Πού στο ντουνιά να βρω μια Σαπφώ

στα πανιά της πένας μου, με θέρμη, να δοθώ

στο πέλαγο των αράδων ν’ αρμενίσω

το μεγαλείο του έρωτα να υμνήσω

Μου λες εσύ πως δεν μπορείς

τα φτερά της ποίησης να τα ντυθείς

να υφάνεις στο χαρτί κάθε πανώρια φύση

αφού δε ρέει του πνεύματος η βρύση

Όλοι να ξέρεις μπορούν να το πετύχουν

των Μουσών την εύνοια σαν θα τύχουν

να μπορέσουν να φιλοτεχνήσουν

και σα γλύπτες τη σφραγίδα να τιμήσουν

Στο πνεύμα σου με τις ωδές θα υπάρχει τέρψη

οπωσδήποτε μια γλυκιά, μια λάγνα γεύση

και δε θα θέλεις ποτέ να σταματήσεις

την ωραία εκείνη Μούσα να την προκαλείς

Βρες τώρα λοιπόν κι εσύ μια Τερψιχόρη

που να’ ναι σίγουρα της ποίησης μια κόρη

θα σ’ οδηγήσει στα μυστικά τα μονοπάτια

στης γνώσης, της τρανής, τα συναξάρι

Μανδράος Στέλιος

………………………………………………………

Σχολιάζοντας την επικαιρότητα…

  Το παρακάτω ποίημα ακούστηκε σε θεατρικό δρώμενο του Γυμνασίου και Λυκείου Ορμύλιας, στα πλαίσια της γιορτής για τη μνήμη του Πολυτεχνείου και ανήκει στον Τούρκο ποιητή Αζίζ Νεσίν, έναν από τους πιο γνωστούς λογοτέχνες και ένα από τα πιο φωτεινά μυαλά της γειτονικής χώρας. Το ποίημα αναφέρεται στην σιωπηλή πλειοψηφία, στην πλατιά μάζα του κάθε λαού που πρέπει να σπάσει τη σιωπή και να αντισταθεί. Στις μέρες μας κρίνεται κάτι παραπάνω από επίκαιρο… Τελικά, φαίνεται πως η μοίρα όλων των λαών του κόσμου είναι κοινή…

Σώπα μη μιλάς! ( του Αζίζ Νεσίν 1915 – 1995 )

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή

κόψ’ τη φωνή σου

σώπασε επιτέλους

κι αν ο λόγος είναι αργυρός

η σιωπή είναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί

έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε: «σώπα».

Στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή,

μου λέγανε: «εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!»

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:

«κοίτα μην πεις τίποτα, σσσς…σώπα!»

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.

Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου

η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,

«Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε,

«θα βρεις το μπελά σου, σώπα».

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι

«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,

κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα».

Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά,

η γυναίκα μου ήταν τίμια και εργατική και

ήξερε να σωπαίνει.

Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε «Σώπα».

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε:

«Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα, Σώπα».

Μπορεί να μην είχαμε με δ’ αύτους γνωριμίες ζηλευτές,

με τους γείτονες, μας ένωνε, όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,

σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.

Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.

Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.

Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.

Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα».

Και μαζευτήκαμε πολλοί

μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,

τα πάντα κι όλα πολύ.

Εύκολα, μόνο με το Σώπα.

Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα».

Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου

κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις, ξερίζωσε τη γλώσσα σου

και κάν’ την να σωπάσει.

Κόψ’ την σύρριζα.

Πέτα την στα σκυλιά.

Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις και αμφιβολίες.

Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλυτώσεις από το βραχνά να μιλάς,

χωρίς να μιλάς να λες «έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς».

Αχ! Πόσο θα’ θελα να μιλήσω ο κερατάς.

Και δεν θα μιλάς, θα γίνεις φαφλατάς, θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.

Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ’ την αμέσως.

Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε μουγκός.

Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσα σου.

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου

Ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,

γιατί νομίζω πως θα’ ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω

και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω

και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,

με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:

ΜΙΛΑ!.....

……………………………………………………………………………………………..

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

   Από τις 10 Αυγούστου στο χώρο του Κ.Α.Π.Η. Ορμύλιας λειτουργεί έκθεση φωτογραφίας με θέμα: «ΟΙ ΠΑΡΕΕΣ ΠΑΛΙΑ». Με την υποστήριξη της Δ.Ε. ΟΡΜΥΛΙΑΣ και την πρωτοβουλία του Χρήστου Δ. Καρπέτη, ο οποίος διέθεσε μια συλλογή από το προσωπικό του αρχείο. Η έκθεση περιλαμβάνει 38 Ασπρόμαυρες Φωτογραφίες 15 Χ 20 που οδηγούν τον θεατή σε μια αναδρομή στο παρελθόν γεμάτη αναμνήσεις. ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΗΝ!!

……………………………………………………….

Οι δραστηριότητες του Συλλόγου μας

 Μια πρωτοβουλία που θα έχει συνέχεια

   Στο καταπράσινο πάρκο όπου δεσπόζει το άγαλμα του Αριστοτέλη οργάνωσε ο Σύλλογος Γυναικών Σταγείρων – Στρατονίκης το πρώτο αντάμωμα Συλλόγων Γυναικών Χαλκιδικής.

   Το συμβούλιο του Συλλόγου μας και 40 περίπου μέλη  πήραν  μέρος σ’ αυτή τη γιορτή. Οι γυναίκες μας επιφύλασσαν θερμή υποδοχή με καφέ και κεράσματα. Περιηγηθήκαμε στα περίπτερα όπου ο κάθε σύλλογος είχε εκθέσει προϊόντα που παράγει, επεξεργάζεται ή κατασκευάζει. Είδαμε μαρμελάδες, γλυκά, λικέρ, κοσμήματα, διακοσμητικά, πίνακες ζωγραφικής και είχαμε την ευκαιρία να αγοράσουμε το βιβλίο «Χαλκιδικιώτικες γεύσεις», που έγινε με τη συμμετοχή όλων των Συλλόγων, στέλνοντας ο καθένας λίγα λόγια για τον τόπο του και μια τοπική συνταγή μαγειρικής.

   Όταν μιλάμε για πολιτισμό, συνηθίζουμε να αναφερόμαστε στα μνημεία, στη λογοτεχνία, την ποίηση, τη μουσική, τα ήθη και τα έθιμα και σπάνια στη γαστρονομία. Οι γυναίκες του Συλλόγου Σταγείρων – Στρατονίκης ετοίμασαν διάφορα φαγητά τα οποία παρουσίασαν σε ένα τεράστιο μπουφέ.

   Η εκδήλωση περιελάμβανε χαιρετισμό όλων τον Προέδρων των Συλλόγων Γυναικών που φιλοξενούνταν και ομιλίες που είχαν πάντα ως κύριο θέμα τη γυναίκα. Ακολούθησαν χορευτικά συγκροτήματα. Τέλος τα εδέσματα του μπουφέ προσφέρθηκαν στον κόσμο.

   Η οργάνωση της γιορτής ήταν άψογη και αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στο σύλλογο Σταγείρων – Στρατονίκης. Το επόμενο αντάμωμα ανέλαβε να διοργανώσει μετά από κλήρωση ο Σύλλογος Γυναικών Αθύτου.

Μαθήματα Ζωγραφικής

  Το τμήμα χειροτεχνίας του Συλλόγου μας συνεχίζει και φέτος τις δραστηριότητές του με μαθήματα ζωγραφικής , που γίνονται κάθε Κυριακή και ώρα 6.οο- 8.οο μ.μ.  στα γραφεία του Συλλόγου.  Όσες γυναίκες επιθυμούν να εγγραφούν  μπορούν να προσέρχονται την αντίστοιχη ημέρα και ώρα.

Χορευτικό Συλλόγου Γυναικών

   Την ανάγκη των γυναικών της περιοχής μας να ασχοληθούν με τους παραδοσιακούς

χορούς και όχι μόνο, ήρθε να καλύψει ο Σύλλογος γυναικών  διοργανώνοντας μαθήματα παραδοσιακού χορού κάθε Τετάρτη και ώρα 4.οο – 5.οο μ.μ.  στο κλειστό Γυμναστήριο του Σταδίου  Ορμύλιας. Η συμμετοχή των γυναικών είναι μεγάλη (πάνω από 30 άτομα),  ελπίζουμε να διατηρηθεί ο αρχικός ενθουσιασμός και η συμμετοχή νέων μελών θα ήταν πολύτιμη, καθώς θεωρούμε ότι  η σύσταση ενός  Γυναικείου χορευτικού τμήματος είναι απαραίτητη για τον τόπο μας.

   Οι γυναίκες συμμετέχουν με το συμβολικό ποσό των 5 ευρώ μηνιαίως

Οι εκδρομές του συλλόγου μας

 Τα Μετέωρα φημίζονται για τη μοναδικότητά τους. Μένει κανείς έκθαμβος από την επιβλητικότητα των Μοναστηριών, που κτισμένα πάνω στους θεόρατους βράχους, προκαλούν δέος στους αμέτρητους επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο.

Ο Σύλλογός μας διοργάνωσε τον Σεπτέμβρη εκδρομή και θαυμάσαμε το μεγαλείο τους.

 

Στο τέλος του Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε άλλη μία εκδρομή στο εξωτερικό, αυτή τη φορά στην Ιταλία. Μέσω Ηγουμενίτσας σαλπάραμε με το πλοίο και φθάσαμε στην Αγκόνα. Η περιήγησή μας στην πανέμορφη Ιταλία ήταν καταπληκτική: Σαν Μαρίνο, Βενετία, Βερόνα, Μιλάνο, Φλωρεντία, Ρώμη, Πομπηία, Μπάρι.

   Μια οκταήμερη εκδρομή που θα μας μείνει αξέχαστη.

Η εφημερίδα μας

    Η έκδοση της τρίμηνης περιοδικής έκδοσης του Συλλόγου «ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ»  σκοπό της έχει την ενημέρωση των μελών της, αλλά και την προώθηση ιδεών και γενικών θεμάτων, την ψυχαγωγία και την διατήρηση της πολιτιστικής και παραδοσιακής μας κληρονομιάς. Με απόφαση του Δ.Σ. η έκδοση διανέμεται δωρεάν με έξοδα εκτύπωσης προσφορά του Συλλόγου. Υπεύθυνοι για τη σύνταξη, τον συντονισμό και την εκτύπωση αναλαμβάνουν ένα άτομο από το Δ.Σ. και 2 άτομα μέλη. Συντακτική ομάδα θεωρούνται όλα τα μέλη και μη, που επιθυμούν να δημοσιευτεί το άρθρο τους, το οποίο μπορούν να δίνουν στις υπεύθυνες της εφημερίδας (πάντα υπογεγραμμένο απ’ τον-την υποφαινόμενο-η). Aκόμη διευκρινίζουμε ότι, πριν εκδοθεί κάθε τεύχος, προηγείται συμβούλιο, ανοιχτό σε όλα τα μέλη του Συλλόγου, όπου εκεί γίνεται ο τελικός έλεγχος και η έγκριση των άρθρων με τη συμμετοχή του Δ.Σ. Εάν τα άρθρα υπερβαίνουν τον αριθμό προκαθορισμένων σελίδων, επιλέγονται κατά σειρά προτεραιότητας ή επικαιρότητας. Δεν δημοσιεύονται τα άρθρα εκείνα που έχουν υβριστικό και άσεμνο περιεχόμενο, αυτά που καταφέρονται σε πρόσωπα και θεσμούς, αυτά που πυροδοτούν αντιπαραθέσεις και αυτά που έχουν πολιτικό-κομματικό περιεχόμενο. Ακολουθεί η τελική εκτύπωση και η διανομή της έκδοσης.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου

…………………………………………………………………………………………….

   Δημοτική Βιβλιοθήκη

Στους δύσκολους καιρούς καταφύγιό μας τα καλά βιβλία. Δυστυχώς, θύμα της κρίσης και η βιβλιοθήκη μας. Καθόλου χρήματα από τη νέα Δημοτική Αρχή και έτσι δεν υπάρχει δυνατότητα για νέες αγορές βιβλίων.

Βιβλία που ξεχώρισαν:

Γ. Καλπούζου,  «Άγιοι δαίμονες»

Κίραν Ντεσάι,  «Η κληρονομιά της απώλειας»

Mika Valtari, «Ποιος σκότωσε την κ. Σκρουφ»

Α. Αλ. Ασουάνι,  «Το μέγαρο Γιακουμπιάν»

Αλ. Σταμάτης,  «Βίλα Κομπρέ»

Ρέα Γαλανάκη,  «Φωτιές του Ιούδα – Στάχτες του Οιδίποδα»

Βασίλης Γκουρογιάννης,  «Κόκκινο την Πράσινη Γραμμή»

Κ. Σωτηρίου,  «Αναπάντητη κλήση»

Ισίδωρος Ζουργός,  «Ανεμώλια»

Ισμαήλ Κανταρί,  «Το ατύχημα»

Καλή Ανάγνωση!

Τ. Μανούδη

……………………………………………………………………………..

Το γονιδιακό τεστ για τον καρκίνο μαστού και ωοθηκών

   Η πιο γνωστή κατηγορία των γενετικών εξετάσεων αφορά όσες γίνονται προκειμένου να προσδιοριστεί η κληρονομική προδιάθεση ενός ατόμου να αναπτύξει κάποιον τύπο όγκου.

Οι εξετάσεις γίνονται σε άτομα που νοσούν, για να εξακριβωθεί αν ο καρκίνος έχει κληρονομική βάση, αλλά και σε υγιείς, για να διαπιστωθεί αν έχουν κληρονομική προδιάθεση να νοσήσουν από καρκίνο. Σε αυτήν ακριβώς την ομάδα εξετάσεων ανήκει το γνωστό τεστ για τα γονίδια BRCA 1 και BRCA 2. Όπως εξηγεί ο δρ. Πάρις Κοσμίδης, Παθολόγος-Ογκολόγος, τ. πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ογκολογίας: «Τα γονίδια αυτά, που αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού και ωοθηκών στις γυναίκες που έχουν κληρονομικό ιστορικό σε αυτούς τους καρκίνους, στην πραγματικότητα υπάρχουν σε όλους μας. Η παρουσία τους μάλιστα είναι σημαντική, αφού σε φυσιολογικές συνθήκες η αποστολή τους είναι η επιδιόρθωση του DNA, σε περίπτωση που αυτό τραυματιστεί. Όμως, σε μερικές οικογένειες ο καρκίνος προκαλείται από μια γενετική μετάλλαξη που γίνεται στα συγκεκριμένα γονίδια, η οποία κληροδοτείται από γενιά σε γενιά. Όταν γίνει η μετάλλαξη των γονιδίων BRCA1 –BRCA2, τότε αυτά χάνουν την σημαντική λειτουργία τους και έτσι το DNA δεν επιδιορθώνεται, με αποτέλεσμα την προδιάθεση για ανάπτυξη καρκίνου μαστού και ωοθηκών. Τα μεταλλαγμένα γονίδια έχουν μεγάλη ικανότητα να μεταβιβάζονται στους απογόνους, εξ ου και η κληρονομικότητα του καρκίνου».

   Ποιες γυναίκες πρέπει να κάνουν την εξέταση;

   Το γενετικό τεστ για BRCA1 και BRCA2 βοηθά τη γυναίκα με κληρονομικό ιστορικό καρκίνου μαστού ή ωοθηκών να γνωρίσει εγκαίρως αν έχει αυτή την προδιάθεση. Είναι επίσης σημαντικό μια γυναίκα που έχει προσβληθεί από τη νόσο στον ένα μαστό να κάνει το τεστ, διότι ο κίνδυνος για εμφάνιση καρκίνου και στον άλλο μαστό είναι περίπου 60% μεγαλύτερος εάν η γυναίκα έχει μεταλλαγμένα τα συγκεκριμένα γονίδια. Εάν το τεστ βγει θετικό και αποδειχθεί η προδιάθεση, τότε θα πρέπει να ακολουθήσει συζήτηση με τον ιατρό για τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν. «Μία από αυτές τις ενέργειες», επισημαίνει ο δρ. Κοσμίδης, «είναι η προληπτική αφαίρεση των ωοθηκών ή ακόμη και η μαστεκτομή, αλλά βέβαια κάτι τέτοιο είναι ακραίο και συνήθως αποφασίζεται όταν υπάρχει ορατός κίνδυνος. Ωστόσο, εάν δεν υπάρχει θέμα κληρονομικού καρκίνου, δεν χρειάζεται η γυναίκα να υποβάλλεται σε γενετικό τεστ για τα συγκεκριμένα γονίδια.          Όμως κάθε γυναίκα για προληπτικούς λόγους δεν πρέπει να αμελεί την αυτοεξέταση καθώς και τη μαστογραφία, η οποία πρέπει να γίνεται για πρώτη φορά μεταξύ 35 και 40 ετών και μετά την ηλικία των 40 ετών μία φορά κάθε χρόνο.

   Πώς γίνονται οι γενετικές εξετάσεις;

   Για μια γενετική εξέταση απαιτείται από τον εξεταζόμενο δείγμα αίματος ή ιστού. Συνήθως πραγματοποιείται με τη χορήγηση μερικών χιλιοστολίτρων αίματος, στο οποίο με εξειδικευμένες τεχνικές, τις λεγόμενες μοριακές, ανιχνεύεται η μετάλλαξη σε κάποιο γονίδιο. Το είδος της μετάλλαξης και η ταυτότητα του γονιδίου στο οποίο αυτή ανιχνεύεται

είναι οι παράμετροι που θα καθορίσουν την απάντηση της εξέτασης: υπάρχουν μεταλλάξεις οι οποίες δεν έχουν καμία επίπτωση στη λειτουργία του γονιδίου και υπάρχουν άλλες οι οποίες επιφέρουν ολική καταστροφή. Αν π.χ. το γονίδιο είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του ατόμου, ακόμη και μερική μείωση της λειτουργικότητάς του εξαιτίας μιας μετάλλαξης μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του. Η διαδικασία αυτή (της μοριακής ανάλυσης DNA) που γίνεται για τη διάγνωση γενετικών νοσημάτων ακολουθείται, με κατάλληλες τροποποιήσεις και σε άλλες περιπτώσεις, όπως είναι ο έλεγχος πατρότητας καθώς επίσης και στον ιατροδικαστή.

   Επίσης τα γενετικά τεστ χρησιμεύουν εκτός των παραπάνω και:

Στον έλεγχο των πιθανών φορέων μιας ασθένειας.

Στους συστηματικούς έλεγχους νεογέννητων και

Στην προ-συμπτωματική διάγνωση και εκτίμηση του κινδύνου ασθενειών που εμφανίζονται στην ενήλικη ζωή, όπως οι ασθένειες Hantigton, Alzheimer ή ο καρκίνος του εντέρου.

  Τα γονίδια του διαβήτη 2

  Όπως αποκαλύπτει η εργασία του δρ. Κωνσταντίνου Πολυχρονάκη από το Πανεπιστήμιο McGill του Καναδά, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στη διαδικτυακή έκδοση της επιστημονικής επιθεώρησης «Nature»: «Τέσσερα νέα γονίδια φαίνεται πως συμβάλλουν στην εμφάνιση του διαβήτη τύπου ΙΙ. Τα γονίδια αναζητήθηκαν σε δείγματα 7000 ατόμων (3500 υγιών και 3500 πασχόντων από διαβήτη). Τα δείγματα είχαν προέλθει από το Ινστιτούτο Παστέρ στη Γαλλία και η ανάλυσή τους κατέδειξε στους πάσχοντες ύπαρξη μεταλλάξεων στα συγκεκριμένα γονίδια».

   Όπως υποστηρίζει ο καθηγητής: «Αν και καθόλου δεν πρόκειται για τα μόνα γονίδια που σχετίζονται με την πολυπαραγοντική αυτή νόσο, ένα από αυτά (το SLC30A8) παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, αφού κωδικοποιεί τη σύνθεση μιας πρωτεΐνης η οποία ευθύνεται για την είσοδο ιόντων ψευδαργύρου στα β-κύτταρα του παγκρέατος (πρόκειται για τα κύτταρα που παράγουν την ινσουλίνη). Το εύρημα ανοίγει νέους δρόμους στην αναζήτηση της αιτιολογίας της νόσου, που σαφώς σχετίζεται με την παχυσαρκία, αλλά που φαίνεται πως έχει και άλλες συνιστώσες». 

ΑΡΜΟΝΙΑ

………………………………………………………………………………………………

Πού να ψάξω να βρω την ευτυχία;

   Ποτέ άλλοτε δεν έχω νιώσει τόσο έντονα πως ζούμε σε μια κοινωνία που βιώνει όσο ποτέ πλήρη σύγχυση και αποσύνδεση. Και, φυσικά, δεν ευθύνεται μόνο η οικονομική κρίση για την αποδιοργάνωσή της.

   Η κοινωνία μας είναι κουρασμένη, χωρίς συνεκτικούς πλέον ιστούς, με την οικογένεια να αποτελεί «είδος προς εξαφάνιση», αφού προϋποθέτει ενεργά δεμένα μέλη για να υφίσταται και την Παιδεία να μην αποτελεί τη μεγαλύτερη επένδυση της χώρας μας –όπως και θα έπρεπε-, με αποτέλεσμα να ερχόμαστε αντιμέτωποι, με επιταχυνόμενους ρυθμούς αύξησης, με τις μάστιγες του αιώνα μας, που πλήττουν τη νεολαία και τον τόπο μας.

 Αλλά και η επικράτηση του υλιστικού και καταναλωτικού πνεύματος οδήγησε στην αποθέωση των υλικών αγαθών και το χρήμα και η δύναμη έγινε αυτοσκοπός, με αποτέλεσμα να βιώνουμε τις πρόσφατες αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις.

   Από την άλλη, οι επαγγελματικές σχέσεις διέπονται από εκφοβισμό αντικαταστάσεων, απολύσεων, μειώσεων των μισθών, συρρικνώσεων, στείρο ανταγωνισμό και ατελείωτο άγχος. Ακόμη και οι φιλικές σχέσεις περιορίζονται στην ψυχρή ανταλλαγή SMS ή ομιλία μέσω INTERNET. Και, ενώ οι στέγες των ανθρώπων βρίσκονται τόσο κοντά, οι ψυχές τους απομακρύνθηκαν. Αυτός ο κατακερματισμός των ανθρώπινων σχέσεων οδήγησε τον άνθρωπο σε απελπισία, μοναξιά, ηθικό εγκλωβισμό. Απομονωμένοι, ο καθένας στο δικό του, απελπιστικά περιορισμένο μικρόκοσμο, μουρμουρά καταμετρώντας τις απώλειές του.

   Όλοι κάπου πονάμε και κάτι μας πονά. Τα αυτοάνοσα νοσήματα ξεπροβάλλουν απροσδόκητα σχεδόν σε κάθε οικογένεια, ο καρκίνος αφορά πλέον ολοένα και περισσότερους νέους ανθρώπους, η κατάθλιψη αποτελεί το κοινό μας μυστικό και οι κρίσεις άγχους και πανικού έρχονται κάθε φορά δριμύτερες, για να μας υπενθυμίσουν πως παλεύουμε για να επιβιώσουμε φυσιολογικά σ’ έναν ανώμαλο και αφιλόξενο κόσμο, που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε και τώρα τον επωμιζόμαστε.

   Άραγε, υπάρχει γιατρειά; Μπορούμε να διώξουμε το φόβο και την αποξένωση και, πώς θα βρούμε την ευτυχία; Ο αγχώδης ρυθμός της ζωής δεν μας αφήνει χρονικά περιθώρια για αυτοσυγκέντρωση, στοχασμό, εσωτερική ζωή. Και η εσωτερική ζωή έχει να κάνει με τις θετικές και αρνητικές μας σκέψεις. Οι αρνητικές πρέπει να ελεγχθούν με βάση τη λογική, η οποία θα επιχειρήσει μια αυτοκριτική και μια προσπάθεια για αλλαγή του συστήματος αξιών του καθένα μας. Έτσι, θα ιεραρχήσουμε τα «θέλω» και τα «μπορώ» μας και θα αποφύγουμε τις απογοητεύσεις που πιθανόν να μας προκαλούν κάποιες ανασφάλειες και αποτυχίες. Αλλά και η αποδοχή του εαυτού μας, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του, αποτελεί, ίσως, το πιο σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της ευτυχίας.

   Η θετική σκέψη, όμως, δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται αρκετή εσωτερική διεργασία. Να μην ξεχνάμε, βέβαια, πως οι μικρές –και όχι οι μεγάλες και ριζικές- αλλαγές φέρνουν την «ψυχική άνοιξη». Οι καθημερινές δραστηριότητες που προκαλούν την ευχαρίστηση συμβάλλουν άμεσα στη συνολική ευτυχία. Το αλτρουιστικό συναίσθημα, που νιώθουμε κάνοντας καλές πράξεις και βοηθώντας τους άλλους, τονώνει την αυτοπεποίθηση, την συνείδηση και συνεπώς την εσωτερική γαλήνη. Το ίδιο προσφέρει και το θρησκευτικό αίσθημα, η πίστη. Η ψυχική υγεία, εξάλλου, επωφελείται περισσότερο από τις εμπειρίες κι όχι από τα υλικά αγαθά. Κι αυτό γιατί, η γνώση και οι ευκαιρίες που μας προσφέρουν είναι ανεκτίμητες και μοναδικές. Αλλά και τα θετικά συναισθήματα, όπως η κατανόηση, η ηρεμία, η συμπόνια, η ευγένεια, η αγάπη, κάνουν την ανθρώπινη σκέψη πιο ευέλικτη, διευρύνουν τους πνευματικούς και συναισθηματικούς ορίζοντες, ενώ, παράλληλα, ενισχύουν την κοινωνικότητά μας. Επιπλέον, περιορίζουν αρκετά τις διαβρωτικές συνέπειες των αρνητικών συναισθημάτων στην σωματική και ψυχική μας υγεία. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο, ότι τα αισιόδοξα άτομα αντιμετωπίζουν λιγότερα προβλήματα υγείας και ζουν περισσότερο. Και βέβαια, η παραμονή σε καταστάσεις που δεν μας ικανοποιούν και μας κάνουν δυστυχισμένους, δεν συμβάλλει στην προσωπική ευτυχία. Γι’ αυτό, η αποσύνδεσή μας απ’ αυτές με βάση τη λογική κρίνεται επιτακτική, για να μην αισθανόμαστε ότι ο χρόνος, οι προσπάθειες και τα συναισθήματά μας πηγαίνουν χαμένα. Καλύτερα να ασχοληθούμε με δημιουργικές δραστηριότητες, οι οποίες απαιτούν αφηρημένη σκέψη και φαντασία, αλλά και όσες προσφέρουν στον τόπο μας και στους γύρω μας. Κι αυτό γιατί, ενισχύουν τις πνευματικές επιδόσεις, την ψυχική υγεία μας και το περιβάλλον μας.

   Ας αφήσουμε την ψυχή και το πνεύμα να περιπλανηθούν με όνειρα, τα οποία αποτελούν κινητήρια δύναμη ζωής και να επιτρέψουμε στην καρδιά μας να δεχτεί απλές, μικρές, καθημερινές στιγμές ευτυχίας, που πολλές φορές δεν τις αναγνωρίζουμε. Κι όμως, είναι αυτές που υφαίνουν τη ζωή μας, αλλά, αν δεν τις καταλάβουμε, γλιστρούν γρήγορα και φεύγουν. Θα εκπλαγούμε διαπιστώνοντας πόσες είναι οι όμορφες στιγμές που βιώνουμε: η αγάπη των ατόμων που μας περιβάλλουν και η αγάπη που απλόχερα προσφέρουμε, η γέννηση ενός παιδιού, ένα απρόσμενο ταξίδι ή μια προσωπική μας επιτυχία. Τότε, θα δούμε και τον κόσμο πιο όμορφο: ο ήλιος λάμπει πιο φωτεινός, η φύση αποκτά έντονα χρώματα και ανοίγει διάπλατα το παράθυρο της καθημερινής μονότονης ζωής μας.

   Ακόμη και την οικονομική κρίση θα δούμε αισιόδοξα, αν καταλάβουμε πως, ίσως, ο άνθρωπος χρειάζεται λιγότερα υλικά αγαθά για να είναι ευτυχισμένος. Εξάλλου, το κριτήριο για να θεωρηθεί κανείς πραγματικά πλούσιος είναι η εσωτερική πληρότητα, η ικανοποίηση που νιώθει με αυτά που έχει, καθώς και η καλή χρήση των χρημάτων. Σημασία δεν έχει τόσο η υπέρμετρη κατοχή αγαθών, όσο η αίσθηση της επάρκειας και κυρίως η κάλυψη των πραγματικών και χρήσιμων αναγκών του βίου. «Ου κτήσις πολλή, αλλά χρήσις καλή περιποιεί τον πλούτον» (ΣΩΚΡΑΤΗΣ).

   Γι’ αυτό, μερικές φορές είναι καλύτερο να χαιρόμαστε την ευτυχία μας απ’ το να την ψάχνουμε. Γιατί, τελικά, αυτό είναι η ευτυχία: Η εξισορρόπηση του υποκειμενικού και του αντικειμενικού στοιχείου, του εαυτού μας και του κόσμου. Είναι μια κατάσταση ευεξίας, πληρότητας, ηρεμίας, γαλήνης, εσωτερικής ειρήνης…  Ο καθένας μας, ας προσπαθήσει να την ανακαλύψει, τυλίγοντας στη σαΐτα του με αγάπη και σωστή σκέψη ό,τι του φέρνει η ζωή, η οποία αποτελεί το δώρο του και την ευτυχία του.

Μαρία Μαστροκώστα

…………………………………………………….

Φροντίστε τα φυτά σας

   Η εύκολη εποχή για τα φυτά πέρασε. Το φθινόπωρο και ο χειμώνας είναι οι πιο δύσκολες περίοδοι για τα λουλούδια και τα φυτά στον κήπο και τις γλάστρες. Χρειάζονται φροντίδα και προσοχή για να μπορέσουν να επιζήσουν με τα τσουχτερά κρύα και τις παγωνιές.

  

Το ιδανικό θα ήταν να μπορέσουν τα φυτά να περάσουν τον χειμώνα σε μια σέρα, με σχετικά ελεγχόμενες συνθήκες. Προσπαθήστε, λοιπόν, να τους προσφέρετε όσο το δυνατόν πιο σταθερό «κλίμα» βάζοντας συγκεντρωμένα τα φυτά μέσα στο σπίτι, κοντά στο παράθυρο, αλλά όχι εκτεθειμένα στην ακτινοβολία του ήλιου. Μια λεπτή αδιαφανής κουρτίνα είναι ό,τι πρέπει.

   
Το φως μέσα στο διαμέρισμα –εκτός από σπάνιες περιπτώσεις μεσημβρινών δωματίων με μεγάλες τζαμαρίες- είναι ανεπαρκές. Τα φυτά έχουν την τάση να στρίβουν προς το φως. Για να μη στραβώσει ο κορμός τους, πρέπει να τα γυρίζετε κάθε τόσο γύρω απ’ τον άξονά τους. Η θέση τους δεν πρέπει να είναι κοντά σε ρεύματα αέρος, ούτε σε πηγές θερμότητας, όπως τα σώματα του καλοριφέρ και οι σόμπες. Μπορεί να καταστραφούν μέσα σε ελάχιστο χρόνο! Αν η ατμόσφαιρα του διαμερίσματος είναι πολύ ζεστή και στεγνή, πρέπει να προσθέσετε στο χώμα της γλάστρας λίγη άμμο, για να διατηρηθεί η υγρασία περισσότερο χρόνο.

   Μην τα ποτίζετε με παγωμένο νερό! Αφήστε το ποτιστήρι μία ώρα σε θερμοκρασία δωματίου, αν το νερό της βρύσης είναι πολύ κρύο. Τα φυτά μπορεί να πάθουν σοκ από το κρύο, ακριβώς όπως και οι άνθρωποι! Για να μην σαπίσουν οι ρίζες τους , πρέπει το χώμα να στεγνώνει εντελώς ανάμεσα στο ένα πότισμα και στο άλλο.

   Μερικά φυτά –όπως τα γεράνια- μπορούν να μεταφέρονται στη βεράντα για λίγες ώρες, όταν ο καιρός το επιτρέπει. Μην ανησυχήσετε αν τα φύλλα των φυτών σας πέφτουν και στη θέση τους φυτρώνουν μικρότερα με μακρύ κοτσάνι. Αυτό οφείλεται στις ατμοσφαιρικές συνθήκες, οι οποίες ποτέ δεν είναι ιδανικές μέσα στο σπίτι! Τα φύλλα αυτά θα πέσουν και θα αντικατασταθούν από άλλα πιο μεγάλα, όταν τα φυτά ξαναβγούν στο φως και τον καθαρό αέρα, όταν περάσει ο κίνδυνος του παγετού.

   Αυτή είναι η κατάλληλη εποχή για πολλές εργασίες και στον κήπο. Το χώμα πρέπει να γυριστεί και να λιπανθεί. Όπου δεν μπορεί να σκαφτεί, το χώμα πρέπει να σκεπαστεί με ξερά φύλλα και κλαδιά, για να προστατευτούν τα φυτά από τον παγετό.

   Αν θέλετε να φυτέψετε φυλλοβόλα δέντρα ή τριανταφυλλιές κατευθείαν στο έδαφος ή σε γλάστρες, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή. Διαλέξτε τις πιο γλυκές μέρες γι’ αυτές τις εργασίες και κατά προτίμηση τις πρωινές ώρες. Σκεπάστε τα πιο ευαίσθητα φυτά –γαρδένιες, αζαλέες κλπ_ με χοντρό ύφασμα ή πλαστικό, αν υπάρχει κίνδυνος να καούν από το χιόνι και τον πάγο.

   Οι βολβοί και τα εποχικά λουλούδια που ανθίζουν την άνοιξη πρέπει να φυτευτούν σε γλάστρες, τελάρα ή κατευθείαν στο έδαφος, συγκεντρωμένα και προφυλαγμένα με φύλλο πλαστικού. Θα μεταφυτευτούν στην οριστική τους θέση όταν περάσει ο κίνδυνος του παγετού.

…………………………………………………………

Μικρές ιδέες – Μεγάλες λύσεις

·        Αν ξαφνικά ανακαλύψετε ότι τελείωσε η ζάχαρη άχνη τη στιγμή που την χρειάζεστε βάλτε λίγη κοινή ζάχαρη στο μπλέντερ.

·        Στολίστε την επιφάνεια του κέικ ή του γλυκού με ζάχαρη άχνη και με πρωτότυπο σχέδιο: απλώστε στην επιφάνεια ένα πετσετάκι με σχέδιο (κάποιο παλιό ή από μπομπονιέρα) και σκορπίστε από πάνω τη ζάχαρη άχνη. Όταν απομακρύνετε το πετσετάκι, θα δείτε ότι αποτυπώθηκε πάνω στο γλυκό το σχέδιό του.

ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ

Γλυκό μήλο

   Υλικά: 1280 γρ. μήλα, 1100γρ. ζάχαρη, 2 φλιτζάνια νερό, 3 βανίλιες, 1 κουταλάκι χυμό λεμονιού

   Διαλέγετε μήλα μέτρια σε μέγεθος και όχι πολύ ώριμα. Τα ξεφλουδίζετε και καθαρίζετε τα κουκούτσια με το ειδικό εργαλείο, ώστε να μείνει μια τρύπα στο κέντρο. Τα ρίχνετε σε μια λεκάνη με νερό και λεμόνι για να μην μαυρίσουν. Βράζετε το νερό (τα δύο φλιτζάνια) με τη ζάχαρη για 5 λεπτά και ρίχνετε τα μήλα. Τα βράζετε σε δυνατή φωτιά, ξαφρίζετε, προσθέτετε το λεμόνι και τη βανίλια μέχρι να «δέσει» καλά το σιρόπι. Τα κατεβάζετε από τη φωτιά και τα αφήνετε να κρυώσουν.

   Με τον ίδιο τρόπο γίνεται και το γλυκό φιρίκι

Λικέρ μανταρίνι

Σ΄ ένα βάζο τοποθετούμε μια χούφτα φλούδες από μανταρίνια και ένα ολόκληρο. Μετά από ένα-δύο μήνες στον ήλιο ή στο καλοριφέρ το σουρώνουμε και το ανακατεύουμε με σιρόπι.

Επιμέλεια: Ελένη Σαπουντζή

……………………………………………………………………………

Ο ΜΥΛΩΝΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ

Τον καιρό εκείνο στα χρόνια της φτώχειας, δυο Ορμυλιώτες, ο Μεμάς και ο Άγγελος  με μεγάλη φαμίλια, μέσα στις γιορτές των Φώτων σκάρωσαν ένα σατανικό σχέδιο: να ντυθούν παπάδες και να πάνε στο νερόμυλο της περοχής, να ψάλλουν αγιασμό λόγω των ημερών και, με την πρώτη ευκαιρία, να βουτήξουν κανένα τσουβάλι αλεύρι. Άρχισε λοιπόν το ψαλτήρι και ο Μεμάς έψελνε το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε…» και ο άλλος με την αγιαστούρα δήθεν ότι άγιαζε την αποθήκη, ξεπροβοδούσε το αλεύρι. Σε μια στιγμή ο Μεμάς στον ίδιο πλάγιο ήχο προειδοποιούσε τον συνεργάτη του: «Εν Ιορδάνηηηηη…αγλήηηηγορα Άγγελεεεεε κι μη πάρ’ς καλαμπουκίιιιιισιου κι πιάσ’ τα πιδούδια μας καμιά ουξίδαααααα…». Τότε ο μυλωνάς άρχισε να υποψιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά και λέει: «Μι φένιτι δεν είσι παπάς, αλλά ου Μεμάς…»

Η επιχείρηση όμως πέτυχε!

Από το αρχείο του Χρ. Δ. Καρπέτη

Υπεύθυνες συντονισμού και εκτύπωσης:  Μαστροκώστα Μαρία

Βασίλα Ελευθερία    Παυλούδη Ακριβή

   Ένας χρόνος κοντεύει να κλείσει. Ένας χρόνος γεμάτος δυσάρεστα διεθνή γεγονότα, που είχαν τον αντίκτυπό τους στον καθένα από εμάς. Ένας χρόνος που αφήνει στον επόμενο έναν καλοθρεμμένο πληθωρισμό, μια οικονομική και κοινωνική κρίση που κανένας δεν ξέρει πού μπορεί να φτάσει.

   Κι όμως, ο κόσμος δεν πρέπει να πάψει να ελπίζει και να πιστεύει ακράδαντα πως η ανθρω-πότητα θα επιζήσει, τα παιδιά μας θα προκόψουν και τα εγγόνια θα γευτούν τα καλά ενός καλύτερου κόσμου. Να αγωνιστούμε με περισσότερο αίσθημα ευθύνης, συνέπειας και αφοσίωσης στην πατρίδα από όποια θέση κι αν κατέχουμε. Να ευχηθούμε να φανούν τα σημάδια εκείνα που θα δείχνουν ότι ο κόσμος θα κάνει μια στροφή στην πορεία του, για να ακολουθήσει το δρόμο της Λογικής και της Αγάπης.