Περιοδική έκδοση του Συλλόγου Γυναικών Ορμύλιας «Ανδρομάχη»
Τεύχος 12 Ιανουάριος 2015
Διανέμεται δωρεάν
ΟΙ
ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ
ΤΟΥΣ
Στην
περίοδο αυτή, σημαντικότερες λαογραφικές
γιορτές είναι οι τρεις του Δωδεκαήμερου
(Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά-Φώτα), όπου
συναντώνται με παραδοσιακή ένταση έθιμα
ειδωλολατρικά μαζί με χριστιανικά, αλλά
και άλλες πλαισιωτικές ενδιάμεσες
γιορτές αγίων, που συμπορεύονται κατά
τη μεταβατική αυτή ώρα του «άκρου
χειμώνος» προς την αισιόδοξη άνοιξη.
Όλες είναι δεμένες με το φυσικό χρόνο
που περιβάλλει τον άνθρωπο, αλλά και
στηρίζονται στις θρησκευτικές ώρες
που συνήθως αναζητεί. Τελούνται γενικά
με τρεις επιθυμητές σκοπιμότητες: α) να
χαρούν οι άνθρωποι τη μετάβαση από τη
χειμωνιάτικη περίοδο και το σκοτάδι
στο ανοιξιάτικο φως και τη βλάστηση
(χειμερινές τροπές του ήλιου στις 22/12)
β) να εξασφαλίσουν την ευτυχία για τον
νέο χρόνο που έρχεται και γ) να τονώσουν
το θρησκευτικό και οικογενειακό αίσθημα,
ιδιαίτερα με τις εκκλησιαστικές αλλά
και σπιτικές τελετές των Χριστουγέννων,
τ’ Αϊ-Βασιλειού και των Φώτων. Ο πρώτος
σκοπός επιδιώκεται με τις πρασινάδες
(με το Χριστουγεννιάτικο δέντρο), με
τους πολύχρωμους φωτισμούς, την αναμμένη
εστία, το κυνηγητό των Καλικάντζαρων
και τον Αγιασμό των Φώτων. Ο δεύτερος
σκοπός ζητεί την πραγμάτωσή του με τα
κάλαντα, τις ευχές, τα δώρα, τους
μπουναμάδες, τα τυχερά παιχνίδια, τις
βασιλόπιτες, τα γλυκίσματα και όλο το
πλήθος των εθίμων, που δοκιμάζουν ή
επικαλούνται την καλή τύχη, γύρω από
την Πρωτοχρονιά. Και ο τρίτος (νεώτερος
χριστιανικός) εφαρμόζεται με τη νυχτερινή
Ακολουθία των Χριστουγέννων και τον
Αγιασμό των Φώτων, με την ωραία παραδοσιακή
ψαλτική και τους ύμνους, αλλά και με τις
οικογενειακές συγκεντρώσεις, τα φαγητά
και τις τελετές της εστίας ή του τραπεζιού
(κουλούρα, γλυκά, βασιλόπιτα), που είναι
σπιτολατρικά μαζί και χριστιανικά, μέσα
στη σύνθετη παράδοση των αιώνων μας.
Αναντίρρητα,
το Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων
με τις πολλές γιορτές, το καλό
και πλούσιο
φαγοπότι, τα γλέντια και τα έθιμα ήταν
μια όαση μέσα στον χρόνο. Η ανθρώπινη
ψυχή έπρεπε να σταματήσει, να τερματίσει
την πορεία της, να ξεκουραστεί και με
ξανανιωμένες τις δυνάμεις να ξαναρχίσει
πάλι τον κύκλο της ζωής, με μεγαλύτερη
όρεξη και ελπίδα για το μέλλον. Το σπίτι
γίνονταν μια πραγματική κυψέλη, μια
αληθινή ζεστή φωλιά κι όλα αντηχούσαν
απ τις φωνές, τα τραγούδια και τα χαρούμενα
γέλια. Το τραπέζι γέμιζε, όλος ο κόσμος
πανηγύριζε. Το Δωδεκαήμερο ήταν, επίσης,
ένας μεγάλος σταθμός της ζωής του
ανθρώπου μέσα στον χρόνο και ο πιο
δυνατός μαγνήτης που τραβούσε τους
ξενιτεμένους στα σπίτια τους. Τα παλιά
γραφικότατα Χριστουγεννιάτικα έθιμα,
όπως τα έζησαν οι παλιοί μαζί με όλες
τις άλλες γιορταστικές εκδηλώσεις του
Δωδεκαημέρου, ήταν τα μοναδικά μέσα
ψυχαγωγίας των ανθρώπων της περασμένης
εποχής και συγκινούσαν αφάνταστα την
ψυχή των παιδιών της υπαίθρου. Σήμερα,
όμως, έχουν χάσει την παλιά ελκυστική
τους δύναμη και τον παλιό γιορταστικό
χαρακτήρα. Πλέον νέα ήθη και έθιμα έχουν
πάρει τη θέση τους. Και για όσους γνωρίζουν
,δεν έχουν καμία σχέση με την αίγλη
και την ομορφιά του παρελθόντος!!
Βέβαια,
είναι πολλά τα έθιμα και οι λεπτομέρειες
που μπορεί να σημειώσει και να συγκεντρώσει
κανείς, παλαιότερα και νεώτερα, γύρω
από τις τρεις αυτές μεγάλες γιορτές.
Αλλά ενδιαφέρουν από λαογραφικής άποψης
και οι γιορτές αγίων και ιδιαίτερα όσες
έχουν σχέση με τους γεωργούς, τους
ναυτικούς και τους κτηνοτρόφους, αλλά
και με τα ανθρώπινα «πιστεύω» ή τις
μικρολαχτάρες της ζωής. «Αγία Βαρβάρα
4/12 βαρβαρών’, Αϊ- Σάββα 5/12 σαβανών’
και Αϊ- Νικόλας 6/12 παραχών’». (Δηλ. την
Αγία Βαρβάρα μπορεί κανείς να πάθει
ψύξη γιατί αγριεύει το κρύο, του Αγίου
Σάββα να πεθάνει και του Αγίου Νικολάου
να ταφεί). Ο Άγ. Νικόλαος θεωρούνταν από
παλιά ως προστάτης των ναυτικών και η
Αγία Βαρβάρα, επειδή είναι η προστάτιδα
του Πυροβολικού, θεωρούνταν και προστάτιδα
όσων δούλευαν στα μεταλλεία της περιοχής
εξαιτίας των φουρνέλων που χρησιμοποιούσαν
. Στις 9/12 Σύλληψις της Θεοτόκου υπό της
Αγ. Άννης γιορτάζουν στην Ορμύλια ο
Ιωακείμ και η Άννα («Μαρίες και Άννες
γιόμουσαν οι αμπουλιάνες»). Του Αγίου
Σπυρίδωνα 12/12 : « τρανέβ’ η μέρα ένα
σπυρί» δηλ. μεγαλώνει η μέρα. Του Αγίου
Ελευθερίου 15/12 οι εγκυμονούσες
παρακαλούσαν να «λευτερουθούν καλά».
Του Αγίου Μόδεστου 16/12 προστάτη των
κτηνών οι κτηνοτρόφοι τελούσαν λειτουργία
και δεν έζευαν τη μέρα αυτή τα ζώα τους.
Του Αγίου Αντωνίου 17/1 οι ψυχοπαθείς και
δαιμονισμένοι πήγαιναν στην εκκλησία.
Για να χαρακτηρίσουν κάποιον ότι δεν
είναι καλά στα μυαλά του ή ότι δεν
σκέφτεται και ενεργεί σωστά έλεγαν:
«Αυτός είνι για τουν Αϊ- Αντών’». Των
Τριών Ιεραρχών 30/1 σχολική γιορτή,
πήγαιναν όλοι οι μαθητές και οι
εκπαιδευτικοί στην εκκλησία. Του Αγίου
Τρύφωνος 1/2 προστάτη των κλαδευτών και
της αμπελουργίας, κανείς δεν κλαδεύει
τη μέρα αυτή. Η Υπαπαντή 2/2, επειδή
τελειώνουν οι περισσότερες γιορτές του
χειμώνα, έλεγαν: « Άγια Παπαντή που τς
μαζών’ τς γιορτές μέσ’ στου σακί». Και
οι γιορτές αγίων της περιόδου αυτής
τελειώνουν με του Αγίου Χαράλαμπου 10/2
πολιούχου της Ορμύλιας πριν από τον
Άγιο Γεώργιο και του Αγίου Βλασίου
(ομώνυμο εξωκκλήσι έξω από τον Πολύγυρο)
. Η περίοδος από τα Χριστούγεννα ως τις
Απόκριες λέγονταν φαγώσ’μου δηλ, μη
νηστήσιμος.
Επιμέλεια
: Μαρία Μαστροκώστα
------------------------------------------------------------------------
ΧΟΙΡΙΝΟ
ΚΑΙ ΓΟΥΡΟΥΝΟΧΑΡΕΣ
Το
ξεχασμένο φαγητό των Χριστουγέννων,
σύμβολο του πνεύματος οικιακής οικονομίας.
Κάποτε,
εμείς οι Έλληνες γιορτάζαμε τα Χριστούγεννα
με το δικό μας τρόπο, με τα δικά μας έθιμα
και τους δικούς μας συμβολισμούς, σύμφωνα
με μια παράδοση αιώνων. Χρειάστηκαν
λίγες δεκαετίες μόνο από το τέλος του
2ου
Παγκόσμιου Πολέμου και μετά, για ν’ αλλάξουν όλα βιαστικά και μάλλον
οριστικά. Οι μικρές αγροτικές κοινωνίες
έσβησαν, οι άνθρωποι μετακινήθηκαν στις
πόλεις και εκεί αποδέχτηκαν χωρίς
αντίσταση τις γιορτινές συνήθειες που
κουβαλούσε μαζί του ο άνεμος του
εκσυγχρονισμού και της παγκοσμιοποίησης,
που φυσούσε δυνατός από τη Δύση. Έτσι,
το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο καράβι
μεταμορφώθηκε σε αλπικό έλατο, τα κάλαντα
έσβησαν μέσα στους ήχους του «SILENT NIGHT»
και στο οικογενειακό τραπέζι των
Χριστουγέννων, το γουρουνάκι παραχώρησε
ευγενικά τη θέση του στην αμερικανικής
ιθαγενείας γαλοπούλα. Τη συνέχεια την
ξέρετε. Το χοιρινό μετακόμισε στα
σουβλατζίδικα που ξεφύτρωσαν παντού
και κατέκλυσε την αγορά με την μορφή
αλλαντικών, κατακυρίευσε τις ταβέρνες
και μεταβλήθηκε σε καθημερινή συνήθεια.
Η ΓΟΥΡΟΥΝΟΧΑΡΑ:
Σήμερα λίγοι πια θυμούνται ότι το χοιρινό
διετέλεσε κατά περιόδους το επίσημο
γιορτινό φαγητό της μέρας των Χριστουγέννων.
Κι όμως, μέχρι τη δεκαετία του ’50 στην
Ορμύλια και σ’ άλλα χωριά της Χαλκιδικής,
στις 27 Δεκεμβρίου, του Αγίου Στεφάνου,
είχαν μπροστά τους πιάτα και τηγάνια
με πρωταγωνιστή το γουρουνάκι. Αυτές
τις μέρες ήταν η κορύφωση της
«γουρουνοχαράς», μιας εθνικής ιεροτελεστίας
που συνοδευόταν από τριήμερο «τρικούβερτο»
γλέντι, κατά το οποίο θυσιαζόταν το
μονάκριβο γουρούνι κάθε οικογένειας ,
το οποίο μεγάλωνε όλο το χρόνο, στο σπίτι
κάπου στην αυλή και λέγονταν «κουμάσ’»,
ανύποπτο για τη μοίρα που το επιφύλασσαν
οι γιορτές.Ανατρέχοντας στο λαογράφο Κώστα Καραπατάκη για τα πάλαι ποτέ έθιμα του πιο αγαπητού«δωδεκαήμερου» ολόκληρου του χρόνου, μαθαίνουμε ότι η σφαγή των γουρουνιών είναι πολύ παλιό έθιμο, κατάλοιπο από τις ειδωλολατρικές ακόμα λατρείες (τότε που γιορτάζονταν τα Σατουρνάλια, οι γιορτές του Κρόνου) και είχε μεγάλη σημασία γιατί συμβόλιζε τον εξαγνισμό του σπιτικού και το τέλος της μεγάλης νηστείας. Στην Ορμύλια, μάλιστα, υπήρχαν παρέες σφαχτών, που γύριζαν από σπίτι σε σπίτι και έσφαζαν τα ζώα. Οι νοικοκυραίοι εξασφάλιζαν χριστουγεννιάτικες λιχουδιές και μεζελίκια, αλλά και το κρέας για ολόκληρο το χειμώνα και μέχρι τους θερινούς μήνες. Γιατί η «γουρουνοχαρά» πέρα από τη γιορτινή της διάσταση ήταν και μια έμπρακτη εφαρμογή του πνεύματος οικιακής οικονομίας που εξέφραζε την εμπειρική σοφία αιώνων, η οποία, αν την εφαρμόζαμε στις μέρες μας, θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει την ταλαίπωρη σύγχρονη οικονομία να σταθεί στα πόδια της. Έμβλημά του θα μπορούσε να είναι η γνωστή προτροπή: «Μην πετάξεις τίποτα!»
Με φαντασία λοιπόν στο πνεύμα της οικονομίας! Έτσι είναι! Τώρα πετάμε τεράστιες ποσότητες φαγητού, ενώ εκείνα τα χρόνια τα πάντα αξιοποιούνταν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το ψαχνό και η συκωταριά τρωγόταν στο γιορτινό τραπέζι μαγειρεμένο ή τηγανητό σε πολλές παραλλαγές. Τα άλλα μέρη του ζώου, πάλι, γίνονταν σούπα-συνήθως πατσάς με κεφαλάκι και πόδια-, ενώ τα σκληρά μέρη του ψαχνού μετατρέπονταν σε κιμά ή χρησίμευαν σε κάποιο μαγειρευτό φαγητό ή στην παρασκευή των λουκάνικων. Την πηχτή και τον καβουρμά (κρέας χωρίς κόκκαλο, συνήθως τα πλευρά αλατισμένα και βρασμένα μέσα σε λίπος), το λεγόμενο «πασπαλάς» (το έφτιαχναν συνήθως του Αγ. Ευθυμίου 20/01) και τα διατηρούσαν σε πήλινα σκεύη (βουτνάρες) ή ξύλινα καδιά και τα κατανάλωναν σταδιακά. Τέλος το λίπος του χοιρινού, το γνωστό μας «λίγδα», φυλασσόταν ξεχωριστά για να χρησιμοποιηθεί στις συνταγές που το απαιτούσαν. Το μεγαλύτερο όμως μέρος του κρέατος το χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν λουκάνικα, που δεν τα έτρωγαν πριν από τα Φώτα, γιατί «έπρεπε να φύγουν πρώτα οι καλικάντζαροι, να αγιάσει ο παπάς!» Λουκάνικα αληθινά! Χωρίς χημικά συντηρητικά, με άφθονα καρυκεύματα (πράσα, φλούδες πορτοκαλιού και διάφορα μπαχαρικά ), που παρέμεναν κρεμασμένα στον αέρα και στον ήλιο, ώστε να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα και να νοστιμέψουν σε μικρές ποσότητες τα φαγητά ή να συνοδεύουν απλές συνταγές βασισμένες στο ρύζι και στα ζυμαρικά.
Ένα μεγάλο ζώο αρκούσε για να τραφεί μια οικογένεια για πολύ καιρό. Μη ξεχνάτε ότι ο κόσμος τότε δεν έτρωγε κάθε μέρα κρέας. Αυτή η κατάχρηση αποτελεί σύγχρονη συνήθεια, όπως σύγχρονες ασθένειες επέφερε η κατάχρηση αυτή (παχυσαρκία, χοληστερίνη, καρδιοπάθειες, καρκίνο). Τότε τους έφτανε «λίγο και καλό». Το χρησιμοποιούσαν για να νοστιμίζουν τα πλούσια σε υδατάνθρακες φαγητά, όπως τα δημητριακά και τα όσπρια. Τα λουκάνικα πάλι δεν τα τρώγανε για χόρταση, γι’ αυτό μπορούσαν να τους φτάσουν ακόμα και για ένα ολόκληρο χρόνο. Πρόσθεταν μικρά κομματάκια τους μέσα σε άλλα φαγητά, όπως φασολάδα ή πατάτες γιαχνί και αυτά ήταν αρκετά για να δώσουν πλούσια γεύση και δυνατό άρωμα.
Μπορεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού του πλανήτη να αποφεύγει το χοιρινό για θρησκευτικούς λόγους, στην Ελλάδα όμως εμείς του δίνουμε και καταλαβαίνει στα σουβλατζίδικα και στα γυράδικα, αφού και μας αρέσει και είναι οικονομικά προσιτό. Στις μέρες μας λοιπόν, όταν η κατάσταση της οικονομίας αρχίζει να δημιουργεί προβλήματα σε όλους μας, η σοφία των «παλαιών» μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμη για εμάς τους νεώτερους! Μοιάζει καλή ιδέα να γυρίσουμε στις συνήθειες των προγόνων μας, να αφήσουμε για λίγο τις ξένες επιρροές-γρήγορο φαγητό «FAST FOOD»- και αυτά τα Χριστούγεννα να προτιμήσουμε ένα γουρουνάκι στο φούρνο, αντί για την πολυφορεμένη γαλοπούλα. Και αν αρχίσουμε να βλέπουμε το χοιρινό σαν γιορτινό φαγητό, τότε είναι σίγουρο ότι θα αναζητήσουμε πολλές ακόμα πιο «φθηνές», αλλά πάντα νόστιμες και πιο υγιεινές μαγειρικές εκδοχές στην καθημερινότητά μας.
Πηγές:
αρχείο Χρ. Δ. Καρπέτη
------------------------------------------------------------------------
Οι
δραστηριότητες του Συλλόγου μας
- Από τον Οκτώβριο έχουν ξεκινήσει τα μαθήματα παραδοσιακών χορών του Χορευτικού τμήματος του Συλλόγου μας, τα οποία γίνονται κάθε Τετάρτη στις 18.οο στο χώρο του Δημαρχείου.
- Η Ομάδα χειροτεχνίας ασχολήθηκε αποκλειστικά με την κατασκευή διακοσμητικών αντικειμένων για το χριστουγεννιάτικο παζάρι. Ευχαριστούμε θερμά τις γυναίκες για την εξαιρετική καλλιτεχνική τους προσφορά και την συμμετοχή τους. Τα μαθήματα χειροτεχνίας θα ξεκινήσουν από τη νέα χρονιά και οι ανακοινώσεις θα αναρτηθούν έγκαιρα για την ενημέρωση των ενδιαφερομένων.
- Το Χριστουγεννιάτικο Παζάρι διεξήχθη από τις 06/12/2014 έως τις 09/12/2014 στα γραφεία του Συλλόγου μας. Το Δ.Σ. ευχαριστεί όλους όσους τίμησαν το Σύλλογο με την παρουσία τους και τον ενίσχυσαν με την αγορά τους. Τα έσοδα θα αξιοποιηθούν για τις ανάγκες του Συλλόγου και του τόπου μας.
- Μεγάλη συμμετοχή και επιτυχία είχε και η ημερήσια εκδρομή του Συλλόγου μας στο φαντασμαγορικό Χριστουγεννιάτικο Χωριό των Τρικάλων. Γυναίκες και παιδιά είχαν την ευκαιρία να μπουν στο πνεύμα των Χριστουγέννων και να διασκεδάσουν στο Μύλο των Ξωτικών και στην πόλη των Τρικάλων, που αυτές τις μέρες έχει την τιμητική της.
- Τον Ιανουάριο ο Σύλλογος θα πραγματοποιήσει μέτρηση χοληστερίνης και λιπιδίων από ειδικό ιατρικό προσωπικό στα γραφεία του. Πριν από τη διεξαγωγή των εξετάσεων θα βγουν ανακοινώσεις για την εγγραφή δήλωσης ενδιαφέροντος.
------------------------------------------------------------------------
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ
ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΟΡΜΥΛΙΑΣ
Το Πνευματικό και
Πολιτιστικό Κέντρο αποτελεί γεγονός
για τον τόπο μας, από τις 28/09/2014 που έγιναν
τα εγκαίνιά του. Συστήθηκε το 1997 και
χρηματοδοτήθηκε από την Κοινοτική
Πρωτοβουλία LEADER.
Σημαντική ήταν η συμβολή του Πολιτιστικού
και Φιλανθρωπικού Συλλόγου «Η ΑΓΑΠΗ»
στην απορρόφηση των κονδυλίων για τις
δαπάνες κατασκευής του έργου.
Σκοπός
του είναι η διατήρηση της παράδοσης και
προαγωγής του πολιτισμού μέσα από
διάφορες δράσεις και εκδηλώσεις και με
θέματα όπως:
περιβάλλον,
υγεία, αθλητισμός, μουσική, χορός, θέατρο,
κινηματογράφος, αρχαιολογία, έθιμα του
τόπου, φωτογραφία, ζωγραφική κ.λ.π.
Η
συνεισφορά που μπορεί να έχει στη
βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών
είναι πιο φανερή από ποτέ. Κι αυτό γιατί
μπορεί να τους εμπνεύσει να διαδραματίσουν
καθοριστικό ρόλο, μεταξύ άλλων, στην
ανάπτυξη δεξιοτήτων, στην προώθηση της
δια βίου μάθησης, στη γνωριμία με κάθε
είδους τέχνη και στην ενδυνάμωση του
πνεύματος της τοπικής κοινωνίας.
Επιπλέον, να αποτελέσει πηγή γνώσης και
ζωντάνιας και να καλλιεργήσει τη
δημιουργικότητα και την καινοτομία.
Κυρίως, όμως, το
Πολιτιστικό Κέντρο οφείλει να αποτελέσει
προπομπό και συνδετικό κρίκο μεταξύ
του υπάρχοντος και ενός μελλοντικού
ελπιδοφόρου αναπτυξιακού μοντέλου. Γι’
αυτό θα πρέπει οποιαδήποτε μορφή
στρατηγικής του να σέβεται τους πόρους
που επενδύθηκαν γι’ αυτό το εγχείρημα
με την εφαρμογή αυστηρών και ικανών
διαχειριστικών τεχνικών, αλλά και με
την προσωπική φροντίδα και τον απαραίτητο
σεβασμό από τους πολιτιστικούς φορείς
και το κοινό γενικότερα. Η δική μας
κοινωνία που το παρέλαβε, αφουγκραζόμενη
τους μελλοντικούς χρήστες, να έχει σαν
πρωταρχικό της μέλημα τη μακρόπνοη
ανταπόκριση στις πολιτιστικές ανάγκες
των χρηστών αυτών.
Έτσι ώστε, το Πνευματικό
και Πολιτιστικό Κέντρο να διαδραματίσει
έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στη
διαμόρφωση της πολιτιστικής φυσιογνωμίας
του τόπου μας.
------------------------------------------------------------------------
Η
Βιβλιοθήκη μας
Αισιοδοξούμε
αυτόν τον καιρό για καινούρια βιβλία
μετά από αρκετό διάστημα. Όπως ενημερωθήκαμε
από τον υπεύθυνο Β. Γκαρλή, έχουμε μία
δωρεά από το Ίδρυμα Μποδοσάκη μέσω του
Δήμου, έχει γίνει ήδη η επιλογή και το
περιμένουμε σύντομα. Η Βιβλιοθήκη μας
έχει εξαιρετικά βιβλία κλασικής
λογοτεχνίας, ελληνικά και ξένα, αλλά
και σύγχρονης και πρέπει να τα ανακαλύψουμε.
Η
σωστή επιλογή βιβλίων μέσω κριτικών
στις εφημερίδες, Internet κ.ά. είναι ένα
μεγάλο θέμα. Τα ευπώλητα, best sellers, θέλουν
προσοχή. Το βιβλίο πρέπει να μας προχωράει
μπροστά τη σκέψη, το συναίσθημα, την
προσωπικότητα, τη γνώση της Ιστορίας
κ.λ.π.
Προτάσεις:
Νέλεκε
Νοόρντεβλιτ, «Το
όνομα του πατρός»
Κλάους
Μόντικ, «Μουσαφίρης
στην Κρήτη»
Γιάννης
Μπάρτζης, «Φεύγω
ξένη»
Καλές γιορτές ,
Θ.
Μανούδη
Την
πρώτη της εκδήλωση στο νέο πολιτιστικό
κέντρο διοργάνωσε η Χορωδία Ορμύλιας,
στις 7 Δεκεμβρίου με συνάντηση των
χορωδιών Ν. Κρήνης, Ν.Τενέδου, Παρθενώνα
και Ορμύλιας. Όλοι όσοι παρευρέθηκαν
απόλαυσαν μια πραγματικά υπέροχη βραδιά
με αξιόλογα ακούσματα που ταξίδεψαν το
κοινό.
Η Χορωδία
Ορμύλιας με υπεύθυνο τον κ. Αντώνη
Κωνσταντινίδη έχει να επιδείξει 17 και
πλέον χρόνια προσφοράς στον πολιτισμό.
Ο σκοπός της είναι η διάδοση της
πολυφωνικής μουσικής και η προβολή και
συνέχιση του παραδοσιακού και έντεχνου
τραγουδιού. Γι’ αυτό θεωρείται σημαντική
η προσφορά της στα πολιτιστικά δρώμενα
του τόπου μας. Ευχαριστούμε!
«Το τραγούδι γίνεται καλός σύντροφος και δάσκαλος που δε διατάζει και δεν επιβάλλει,μα τραγουδιστά, μέσα απ’ τους κόσμους των ήχων,μας μιλάει για τη χαρά, για τα καλά και για τα αληθινά όμορφα.Ανάλαφρα σηκώνει μέσα απ’ την ψυχή καταχνιές και σκόνες, θρυμματίζει είδωλα,αποδιώχνει την παγωνιά και μας φέρνει κοντά στον πιο καλό εαυτό μας.Τότε το τραγούδι για μας και τους άλλους γίνεται πίστις, δύναμις, φως και φωτιά».
------------------------------------------------------------------------
ΣΧΟΛΙΚΕΣ
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Η
διατροφή στην Ορμύλια του άλλοτε…
Αξίζουν
συγχαρητήρια στην εξαιρετική ομαδική
εργασία των μαθητών της Β’ και Γ’
Γυμνασίου Ορμύλιας 2013-2014 με θέμα: «Η
διατροφή στην Ορμύλια του άλλοτε».
Στα πλαίσια του μαθήματος της Οικιακής
Οικονομίας, η υπεύθυνη καθηγήτρια κ.
Κανέλλα Σκολίδου ανέθεσε σε ομάδες
παιδιών να αντλήσουν πληροφορίες (με
τη μέθοδο της συνέντευξης) από άτομα
και φορείς του τόπου μας για τη διατροφή
των ντόπιων κυρίως τις παλαιότερες
εποχές.
Οι
θεματικές ενότητες και ομάδες είχαν ως
αντικείμενο έρευνας τα εξής:
- Ελιές
- Βότανα – Άγρια χόρτα
- Κρέατα
- Κυνήγι
- Γλυκά
- Πίτες
- Όσπρια – Λαχανικά
- Ψάρια
- Σαλιγκάρια
Όπως
δήλωσαν τα ίδια τα παιδιά, είχαν πολλούς
και διάφορους στόχους
όπως:
- Να έρθουν σε επαφή με ηλικιωμένους συντοπίτες.
- Να γνωρίσουν την παραδοσιακή διατροφή.
- Να κατανοήσουν και να καταγράψουν την διατροφική αξία των παραδοσιακών συνταγών.
- Να συγκεντρώσουν και να αρχικοποιήσουν τις συνταγές του τόπου μας.
- Να δουλέψουν ομαδικά και με προθυμία.
Η
προσπάθεια των παιδιών έτυχε αμέριστης
συμπαράστασης και βοήθειας από καθηγητές
και καθηγήτριες (Μισιχρόνη Α., Τσουλναρά
Γ., Σαρίκου Α., Νάτσιου Β.) καθώς και από
τοπικούς φορείς. Το έργο των παιδιών
παρουσιάστηκε στα πλαίσια της τελετής
λήξης της σχολικής χρονιάς, στις 20
Ιουνίου 2014, με έκθεση τοπικών προϊόντων
και αντικειμένων, με μπουφέ με τοπικές
συνταγές και άλλες εκδηλώσεις. Επειδή
η συγκεκριμένη εργασία έχει να παρουσιάσει
εξαιρετικές πληροφορίες ( παραδοσιακές
και σύγχρονες) για το θέμα της διατροφής,
ο Σύλλογός μας αποφάσισε να αναδημοσιεύει
αποσπάσματα στην περιοδική του έκδοση.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ
Θα
ήθελα να ευχαριστήσω τους μαθητές και
τις μαθήτριες μου για το ταξίδι που
κάναμε μαζί στην Ορμύλια του χθες .
Ιδιαίτερα
θα ήθελα να ευχαριστήσω τις μητέρες και
τις γιαγιάδες των παιδιών της Β΄ Γυμνασίου
που μαγείρεψαν για τη γιορτή, το Σύλλογο
Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου μας,
το Σύλλογο Γυναικών «Ανδρομάχη», όλους
όσους βοήθησαν τα παιδιά με τις
συνεντεύξεις , το Δήμο μας και το Σύνδεσμο
Φιλάθλων ΠΑΟΚ Ορμύλιας, που χωρίς την
αμέριστη συμπαράστασή τους η διοργάνωση
της γιορτής θα ήταν αδύνατη.
Τέλος
δεν θα ήθελα να ξεχάσω την κόρη της
αγαπητής συναδέλφου, Λήδα Χατζηδάκη
Τσουκαλά, που επιμελήθηκε το δημιουργικό
κομμάτι της επικοινωνίας.
Σκολίδου
Κανέλλα
------------------------------------------------------------------------
Η
διατροφή στην Ορμύλια του άλλοτε (Από
την εργασία των παιδιών του Γυμνασίου)
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ
ΓΛΥΚΑ
Τι
γλυκά έφτιαχναν τα Χριστούγεννα;
Τα
Χριστούγεννα έφτιαχναν χαλβά ,τηγανίτες
ή λαδοκούλουρα που τα κερνούσανε στα
παιδιά που έλεγαν τα κάλαντα και ανήμερα
την Πρωτοχρονιά φτιάχνανε σαραγλί για
να πάει καλά ο χρόνος να’ ναι δηλαδή
γλυκός. Την πρωτοχρονιά όταν τα παιδιά
έλεγαν κάλαντα οι νοικοκυρές αντί για
παράδες τους έδιναν κλικούδια.
Οι νοικοκυρές σηκωνόντουσαν νωρίς την
παραμονή για να ζυμώσουν τα κλικούδια
(κουλούρια σε σχήμα στρογγυλό), τα κάνανε
με ζυμάρι και αφού τα πλάθανε, τα
σφραγίζανε με το σφραγίδ'
και τα τηγανίζανε σε καυτό λάδι. Το
σφραγίδι έγραφε «Ιησούς Χριστός Νικά».
Το
παραδοσιακό σαραγλί εκτός από πεντανόστιμο
μας δίνει χρήσιμες θερμίδες αφού περιέχει
ξηρούς καρπούς και ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ! Ακόμη και
στα γλυκά η παράδοση μας δίνει πιο
υγιεινές λύσεις! Το σαραγκλί όπως το
λέγαμε) ήταν το σύμβολο της γλύκας της
γιορτής και άλλοτε γινότανε «τυλιχτό»
ή «μπακλαβωτό». Το «τυλιχτό» συνήθως
γίνεται ως εξής: ανοίγανε φύλλο, το
έκοβαν σε λεπτές λουρίδες, έριχναν στη
μέση κάθε λουρίδας σουσάμι (ή σουσάμι
με τριμμένο καρύδι), δίπλωναν και έστριβαν
τις λουρίδες με το γέμισμα και τις
τοποθετούσαν κυκλικά σε λαδωμένο ταψί,
ξεκινώντας από τη μέση· το βάζανε μετά
σε σιγανή φωτιά στην πυροστιά και, όταν
ψηνόταν από τη μια μεριά, το αναποδογύριζαν
πάνω στο πλαστήρι· λάδωναν πάλι το
ταψί και έριχναν μέσα το σαραγλί και
το ξανάβαζαν στη φωτιά να ψηθεί και από
την άλλη μεριά. Όταν ήταν έτοιμο το
περιχύνανε με λιωμένο μέλι. Απλά μαγικό!
Ομάδα:
Γκανάτσιου Χριστιάνα, Γιαχολάρι
Αμαρίλντο, Λιόλιος Γιάννης, Μπακόλας
Θανάσης, Πέτο Κλεάλμπα, Τελχαλλάρι
Ογκλεν.
ΜΑΘΗΜΑΤΑ
ΣΚΑΚΙΟΥ
Ο Σύλλογος
Γονέων και Κηδεμόνων Δημοτικού Σχολείου
Ορμύλιας, σε συνεργασία με τον Σκακιστικό
Όμιλο Πολυγύρου διοργανώνει μαθήματα
σκακιού για μαθητές Νηπιαγωγείου ,
Δημοτικού σχολείου, Γυμνασίου και
ενηλίκων. Υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον από
τα παιδιά, αλλά και από τους γονείς. Τα
μαθήματα ξεκίνησαν ήδη στο χώρο του
Δημοτικού Σχολείου, από τις 29 Νοεμβρίου.
Εξαιρετική η πρωτοβουλία του Συλλόγου
για την εποικοδομητική απασχόληση των
παιδιών μας!
------------------------------------------------------------------------
Δεύτερος καλύτερος μαραθωνοδρόμος για το 2014 ο Παπαδημητρίου Αντώνης
Ένας
μήνας και λίγες ημέρες μένουν για να
μας αφήσει το 2014 και η λίστα των καλύτερων
Ελλήνων Μαραθωνοδρόμων σε άνδρες και
γυναίκες βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ
στην ολοκλήρωσή της και για φέτος, ενώ
ουσιαστικά είναι σχεδόν οριστική ως
προς τις πρώτες θέσεις. Πρώτος στη
λίστα βρίσκεται ο Χριστόφορος Μερούσης
και δεύτερος ο Ορμυλιώτης Παπαδημητρίου
Αντώνης που
σκαρφαλώνει με γεωμετρική πρόοδο προς
την κορυφή.
Συγκεκριμένα,
ο Αντώνης το 2011 κατετάγη 15ος, το 2012
κατετάγη 8ος, το 2013 κατετάγη 4ος,
ενώ φέτος βρίσκεται στη 2η θέση! Αν τα
μαθηματικά επαληθευτούν, του χρόνου θα
πρέπει να βρίσκεται στην κορυφή. Αντώνη,
για άλλη μια φορά, συγχαρητήρια!
.JPG) |
| Αντώνης Παπαδημητρίου |
------------------------------------------------------------------------
Η
Ακαδημία Μουσικής «Ειρμός»,
που τμήμα της λειτουργεί και στην ενορία
μας, συνεχίζει με επιτυχία τις συναυλίες
της.
Στις 23-10-14 έψαλαν στον
Ι.Ν. Αγ. Δημητρίου Θεσσαλονίκης. Συναυλία
με χριστουγεννιάτικους ύμνους δόθηκε
στις 21-12-2014 στον Ι.Ν .Αγ. Παντελεήμονος
Πολίχνης Θεσσαλονίκης, ενώ συναυλία με
παραδοσιακά κάλαντα δόθηκε στις 27-12-14
στο Meditteranean
Cosmos.
Την Κυριακή 28-12-2014 ο
Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου και η Ακαδημία
πραγματοποίησαν Χριστουγεννιάτικη
Συναυλία της Παιδικής και Νεανικής
Χορωδίας του τμήματος Ορμύλιας στο
Πολιτιστικό Κέντρο, υπό τον τίτλο:
«Χριστός γεννιέται,
χαρά στον κόσμο».
Ο Καλλιτεχνικός Δ/ντής Σπυρίδων Ασπιώτης
και τα παιδιά τραγούδησαν παραδοσιακά
κάλαντα από διαφορετικές περιοχές της
Ελλάδας. Πανέμορφη εκδήλωση! Συγχαρητήρια!
 |
| Η παιδική Βυζαντινή Χορωδία "Ειρμός" στον Ι.Ν. Ευαγγελισμού - 28/3/2014 |
------------------------------------------------------------------------
Επίσκεψη
στον Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Ποτίδαιας.
Το
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου πολλοί ενορίτες
μας επισκέφτηκαν τον Ι. Ν. Αγ. Γεωργίου
Ποτίδαιας, παρακολούθησαν την θεία
λειτουργία και ευχήθηκαν τα χρόνια
πολλά στον συντοπίτη μας ιερέα πατέρα
Ιγνάτιο, εφημέριο του ναού. Συγκίνηση
προκάλεσαν τα παιδιά του τοπικού
δημοτικού σχολείου που ευχήθηκαν χρόνια
πολλά στον πνευματικό τους πατέρα με
τραγούδια, ποιήματα και ομιλίες.
Παραθέτουμε
ένα απόσπασμα από την ομιλία του πατρός
Ιγνατίου, ο οποίος μίλησε με ιδιαίτερα
λόγια για την ενορία μας και τον
ευχαριστούμε από καρδιάς για την ευλογία
του:
«[….]
Όπως κάθε χρόνο πολλοί Ορμυλιώτες ήρθαν
να με επισκεφτούν. Θέλω να τους ευχαριστήσω
ιδιαίτερα, μέσα απ’ την καρδιά μου, μου
έδωσε πολύ χαρά η παρουσία τους εδώ.
Έρχονται από την ενορία στην οποία
μεγάλωσα. Αυτή της Ορμύλιας, που για
μένα αποτελεί ένα σπάνιο φαινόμενο.
Γιατί το λέω αυτό; Όλοι κατά καιρούς
θέλουμε να πάμε σ’ ένα προσκύνημα, να
δούμε ένα μοναστήρι, ένα ναό. Ένα περίεργο
πράγμα, εγώ από παιδί και ιδιαίτερα
φοιτητής και στη Θεσσαλονίκη και στην
Αθήνα, σ’ όποιο μέρος πήγαινα, έλεγα
πότε θα γυρίσω στην ενορία μου. Θέλω να
είμαι στην ενορία μου. Γι’ αυτό δεν
μπορούσα να λείψω Πάσχα, Χριστούγεννα,
δεν μπορούσα να διανοηθώ να λείψω.
Αυτή
η ενορία, και κάθε ενορία, αποτελείται
από πρόσωπα, είναι ένας ζωντανός
οργανισμός. Έτσι κι εγώ από παιδί έβλεπα
έναν Παπά. Παπά. Όπως το λέει η λέξη, με
τις ακολουθίες του, με τη σοβαρότητά
του, με το ήθος του. Όλα αυτά έπαιξαν το
ρόλο τους. Χαίρομαι που μεγάλωσα σε έναν
τόπο, με ενορίτες, με κατοίκους πραγματικά
ευλαβείς, ανυπόκριτους, σημαντικό πράγμα
αυτό, ντόμπρους ανθρώπους, που σου
δείχνουν αυτό που είναι. Και η στάση
αυτή τόσα χρόνια με δίδαξε κι εμένα. Όλα
αυτά είναι πράγματα που τα έζησα μες
την ενορία μου, αδελφοί μου, είναι
εμπειρίες τις οποίες διδάχτηκα. Θυμάμαι,
καινούριος ακόμα ιερέας, πήγα να κοινωνήσω
μια γυναίκα τυφλή, χρόνια κλεισμένη
μέσα στο σπίτι και είδα στο πρόσωπό της
Ανάσταση. Περίμενε αυτή η γυναίκα, που
δεν είχε καμία ψυχαγωγία, καμία
ευχαρίστηση, ταλαίπωρη, άρρωστη και
δυστυχής, κατά μερικούς, να μπει μέσα
της ο Χριστός. Τέτοιο χαρούμενο άνθρωπο
δεν μπορώ να θυμηθώ στη ζωή μου και
διδάχτηκα και είπα στον εαυτό μου, πότε
εσύ έδειξες τόση αγάπη για το Χριστό,
όση αγάπη δείχνει αυτή η γυναίκα;
[…..]
Στην εκκλησία πρέπει να κουραζόμαστε.
Τεμπέλικα πράγματα δεν θέλει ο Θεός,
θέλει κόπο, θέλει μεράκι, θέλει την
κούρασή μας και τον αγώνα μας.
------------------------------------------------------------------------
Περί υγείας…
Αντισταθείτε
στην αποτοξίνωση
Ο
οργανισμός μας διαθέτει εσωτερικό
μηχανισμό στον οποίο συμμετέχουν το
συκώτι, τα νεφρά και το έντερο. Συνεπώς
έχει τη δυνατότητα της αυτοκάθαρσης,
όχι όμως επί συνεχούς βάσεως και σε
ακραίες συνθήκες –δηλαδή όταν γίνεται
υπερφόρτωση με τοξίνες- λόγω καταπόνησης
των αρμόδιων οργάνων.
Ωστόσο
η λύση του προβλήματος δεν έγκειται
στις δίαιτες αποτοξίνωσης (μονοφαγίες
μόνο με υγρά), που στερούνται επιστημονικής
βάσης, αλλά στην υιοθέτηση διορθωτικών
κινήσεων. Τέτοια θεωρείται η κατά 20-30%
μειωμένη πρόσληψη τροφής ύστερα από
περίοδο κραιπάλης, όπως οι γιορτές, με
έμφαση στα λαχανικά και τα φρούτα, που
χορταίνουν χωρίς να δίνουν έξτρα
θερμίδες.
Αναστάσιος
Σπαντιδέας, Παθολόγος και Ιωάννης
Ιωαννίδης,
πρόεδρος της Ελληνικής
Εταιρείας Παχυσαρκίας
Μειώστε
την πρόσληψη λίπους και αλατιού
Η
οδηγία αφορά τα κορεσμένα λιπαρά οξέα
(ζωικής προέλευσης) και τα τρανς (τηγανητά
και μαργαρίνες). Αμφότερα βλάπτουν την
καρδιακή λειτουργία, ενώ ενοχοποιούνται
και για κακοήθειες, καθώς υπάρχουν
ενδείξεις ότι κινητοποιούν ογκογονίδια.
Είναι
δε αποδεδειγμένο, ότι η συσσώρευση
λίπους στο σώμα προκαλεί ορμονική
διαταραχή, που πυροδοτεί ορμονο-ευαίσθητες
μορφές καρκίνου σε όργανα όπως ο προστάτης
και οι ωοθήκες. Παράλληλα, είναι κοινό
μυστικό ότι η πλούσια διατροφή σε κόκκινο
κρέας και τηγανητά στερείται φυτικών
ινών. Σε τέτοιες συνθήκες αναπτύσσεται
δυσκοιλιότητα, με αποτέλεσμα να
παρατείνεται η επαφή των τοξικών
συστατικών των τροφών με το εντερικό
βλεννογόνο, κάτι που θεωρείται αιτία
εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου.
Το αλάτι, από την άλλη, είναι συντηρητικό
που προστίθετο παλαιότερα στα τρόφιμα,
καθώς δεν υπήρχαν καλές συνθήκες ψύξης.
Στην
εποχή μας είναι εντελώς περιττό, γιατί
υπάρχει σε φυσικές τροφές, ενώ η αυξημένη
πρόσληψή του (πάνω από 6 γραμμάρια την
ημέρα) προκαλεί υπέρταση και επιβαρύνει
τη νεφρική και την καρδιακή λειτουργία.
Ιωάννης
Ιωαννίδης,
πρόεδρος της Ελληνικής
Εταιρείας Παχυσαρκίας
Αντώνης
Ζαμπέλας,
Καθηγητής Διατροφής του
Ανθρώπου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο
Αθηνών
------------------------------------------------------------------------
Σχολιάζοντας την επικαιρότητα….
«Κάθε
κρίση είναι μια ευκαιρία!»
Να
άλλη μια διφορούμενη ατάκα που ακούγεται
στις μέρες μας. Βεβαίως: Ευκαιρία για
τους κερδοσκόπους, μαυραγορίτες και
λοιπούς εκμεταλλευτές! Ευκαιρία, όμως,
και για εμάς τους υπόλοιπους να δούμε
πού λαθέψαμε και να επανορθώσουμε. Να
προχωρήσουμε, παρά τις δυσκολίες,
δημιουργικά, να μείνουμε συνεπείς στις
ανθρώπινες αρχές μας, να κερδίσουμε το
στοίχημα της ζωής! Να σταθούμε στο ύψος
των περιστάσεων, να συμπαρασταθούμε
στο γείτονα, στο συνάνθρωπο που έχει
ανάγκη, να μην ευτελίσουμε την εσώτερη
ουσία μας…
Η
κρίση είναι για όλους μας μια ευκαιρία
να καταδικάσουμε οριστικά και αμετάκλητα
το κυρίαρχο μοντέλο ζωής της υλιστικής
μόνο ευδαιμονίας που μας οδήγησε στην
καταστροφή και να περιγράψει ένα νέο
και πιο πνευματικό όραμα ζωής, το οποίο
υπάρχει εν σπέρματι στις συνειδήσεις
όλων μας.
------------------------------------------------------------------------
Ο
νικητής δεν είναι εκείνος που κερδίζει
πάντα.
Ο
νικητής είναι εκείνος που προσπαθεί
πάντα.
Ποτέ
μην τα παρατάς. Η
διαφορά μεταξύ νικητή και νικημένου
είναι, πως παρά το γεγονός ότι και οι
δυο τους προσπαθούν και πέφτουν, ο
νικητής ορθώνει το παράστημά του και
συνεχίζει, ενώ ο νικημένος μένει πεσμένος
στο έδαφος και σταματά την προσπάθεια.
Τόσο ο
νικητής όσο και ο νικημένος έχουν
την ίδια αφετηρία. Ξεκινούν μαζί την
προσπάθεια. Η ζωή σφυρίζει την έναρξη
του αγώνα και για τους δύο. Η ανηφόρα
είναι κοινή – τις περισσότερες τουλάχιστον
φορές-. Μαζί ξεκινούν να ανηφορίζουν.
Κάπου όμως στη διαδρομή σκοντάφτουν.
Πέφτουν κάτω, χτυπούν, τραυματίζονται.
Ξανασηκώνονται και συνεχίζουν. Σε λίγο
ξαναπέφτουν και τότε φαίνεται η διαφορά.
Ο νικημένος έχει απογοητευθεί, έχει
δειλιάσει, έχει παραλύσει και θα μείνει
πεσμένος! Θα σταματήσει την προσπάθεια.
Ο νικητής θα σηκωθεί, θα τινάξει τη σκόνη
από πάνω του, θα πάρει μια βαθιά ανάσα
και θα συνεχίσει μέχρι το τέλος. Η
βασική και ουσιώδης διαφορά εντοπίζεται
στο αν θα συνεχιστεί η προσπάθεια. Δεν
βρίσκεται μόνο στις ικανότητες και στις
τεχνικές. Η διαφορά βρίσκεται στο
κουράγιο και στη λεβεντιά να συνεχιστεί
η ανηφορική διαδρομή μέχρι το τέλος
της. Στη ψυχική δύναμη που σε ωθεί να
τερματίσεις. Στη διαύγεια να φτάσεις
στον στόχο σου. Μήπως κάπως έτσι δεν
ζούμε και τη ζωή μας; Κάποιοι από εμάς
συνεχίζουν, κάποιοι άλλοι βγαίνουν στην
πρόωρη σύνταξη των ελπίδων και των
ονείρων τους. Πεθαίνουν στα 25, αλλά τους
θάβουν στα 80! Πόσο άδικο, άσκοπο και
θλιβερό είναι αυτό το σενάριο!
Ο
κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα στην
αξιοπρέπεια του να προσπαθεί και να
αγωνιστεί. Ο καθένας από εμάς μπορεί να
δώσει τις μάχες του και να τις κερδίσει
ή να τις χάσει. Αυτό δεν έχει και τόση
σημασία. Αυτό που έχει σημασία, αυτό που
κάνει τη διαφορά ανάμεσα στον νικητή
και στον νικημένο είναι η προσπάθεια
και όχι το αποτέλεσμα. Είναι ο θρίαμβος
της διαδρομής και όχι μια νίκη που μπορεί
να αποδειχθεί «Πύρρειος».
«Μια
φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας άνθρωπος
που έψαχνε απεγνωσμένα να βρει την
επιτυχία. Σε κάποιο σημείο της αναζήτησής
του συναντάει στο δρόμο του έναν σοφό.
Ο άνθρωπος ρωτάει τον σοφό: «κατά πού
πέφτει η επιτυχία;» Ο ρασοφόρος σοφός
με την μακριά γενειάδα δεν μιλάει, αλλά
δείχνει με το δάχτυλό του προς μια
κατεύθυνση πέρα μακριά. Ο άνθρωπος,
κατενθουσιασμένος με την προοπτική
μιας γρήγορης και εύκολης επιτυχίας,
τρέχει γρήγορα προς την κατεύθυνση
αυτή. Ξαφνικά, ακούγεται ένα ηχηρό
«πλατς»!Ο άνθρωπος επιστρέφει λασπωμένος,
βρεγμένος, κουτσαίνοντας και ζαλισμένος,
έχοντας την υποψία ότι δεν κατάλαβε
καλά την απάντηση. Επαναλαμβάνει την
ερώτησή του στον σοφό, ο οποίος και πάλι
δείχνει σιωπηλά προς την ίδια κατεύθυνση.
Υπάκουος ο άνθρωπος ξαναφεύγει προς το
ίδιο μέρος. Τούτη τη φορά το «πλατς»
ξεκουφαίνει και όταν πια εκείνος σέρνεται
πίσω είναι καταματωμένος, διαλυμένος
και εξοργισμένος. «Σε ρώτησα πώς πάνε
στην επιτυχία» ουρλιάζει στον γκουρού.
«Ακολούθησα την κατεύθυνση που μου
έδειξες και αυτό που πέτυχα είναι τα
χάλια που έχω!! Τέρμα οι υποδείξεις με
το δάχτυλο! Μίλα!» Και τότε μόνο, πράγματι,
μιλάει ο σοφός και λέει: «Η επιτυχία
είναι προς τα εκεί. Ακριβώς μετά το
πλατς». Μην έχετε ψευδαισθήσεις, φίλοι
μου, πάντα υπάρχει ένα ή και περισσότερα
«πλατς» πριν βρείτε το μονοπάτι της
επιτυχίας. Είναι αυτό που τόσο περιγραφικά,
λυρικά και ανθρώπινα περιέγραψε ο
εθνικός μας ποιητής Ανδρέας Κάλβος, ο
οποίος μίλησε για «αρετή και τόλμην».
Χρειάζεται τόλμη, αρετή και λεβεντιά,
τσαγανό και αξιοπρέπεια για να περάσεις
τα «πλατς» της ζωής και να βρεθείς στο
μονοπάτι της ευημερίας, της επιτυχίας
και της προκοπής.
Επιμέλεια:
Ελένη Σαπουντζή
Η
ΑΖΑΛΕΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
Φυσιολογικά
η αζαλέα ανθίζει μεταξύ Μαρτίου και
Μαΐου για 5-6 εβδομάδες. Όμως οι επαγγελματίες
παραγωγοί τις φορτσάρουν με σκοπό την
πρώιμη ανθοφορία τους το Δεκέμβριο,
γιατί στις γιορτές υπάρχει μεγάλη
ζήτηση. Αν λοιπόν αποκτήσουμε μια
ολάνθιστη αζαλέα από τις φορτσαρισμένες,
μην παραξενευτούμε αν δεν ανθίσει την
επόμενη χρονιά. Θα μπει όμως σε κανονικό
ρυθμό τη μεθεπόμενη.
Για
να μην συμβεί αυτό, μόλις περάσουν οι
μέρες των εορτών, πρέπει να βγάλουμε το
φυτό έξω από το σπίτι, σε σκιερή θέση. Η
καλύτερη θέση είναι αυτή που έχει βορινή
έκθεση, αφού η αζαλέα δεν έχει πρόβλημα
με το κρύο, αλλά με τη ζέστη. Ποτίζουμε
τόσο ώστε το χώμα της να είναι πάντα
νωπό, χωρίς όμως να είναι στάσιμο.
Μεταφυτεύουμε αν χρειαστεί σε μεγαλύτερη
γλάστρα μόλις πέσουν τα άνθη της,
χρησιμοποιώντας χώμα για οξύφυλλα φυτά.
Μικρές ιδέες – Μεγάλες λύσεις
- Για να καθαρίσετε τα άλατα από το πλυντήριο, μια φορά το μήνα ρίξτε στον κάδο του 1 ποτήρι μαγειρική σόδα και στη συνέχεια βάλτε το σε λειτουργία. Η σόδα θα εξαφανίσει κάθε ίχνος αλάτων, ενώ θα επεκτείνει τη ζωή του πλυντηρίου σας.
- Αν κάθε φορά που κάνετε μπάνιο το σιφόνι σας πλημμυρίζει με αφρούς, ρίξτε πάνω στο σιφόνι χοντρό αλάτι και ο αφρός θα υποχωρήσει αμέσως, ενώ εσείς δε χρειάζεται να σφουγγαρίσετε.
- Για να μυρίζει το σπίτι σας ευχάριστα κάθε στιγμή της ημέρας, ρίξτε σε ένα βαμβάκι 2-3 σταγόνες από το αγαπημένο σας άρωμα και τοποθετήστε το σε ένα «κρυφό» σημείο του καλοριφέρ. Κάθε φορά που θα θερμαίνεται, το άρωμα θα απλώνεται σε όλο το σπίτι!
- Διατηρήστε τα φυτά σας ζωντανά και απομακρύνετε έντομα και αρρώστιες με μουστάρδα! Απλά σε ½ λίτρο νερό ανακατέψτε 2 κ.γ. μουστάρδα και ποτίστε τα φυτά μια φορά την εβδομάδα. Λουλούδια και φυτά θα παραμείνουν ζωντανά και υγιή για πολύ καιρό.
ΑΝΕΚΔΟΤΟ
Ένας
Θεσσαλονικιός τρακάρει με έναν
Ορμυλιώτη. Μετά από τον συνήθη καυγά
καλεί την τροχαία και λέει στον αρμόδιο
τροχονόμο νευριασμένος:
Δεν μπορούμε να
συνεννοηθούμε! Άσε που με
λέει κάτι στα Γερμανικά!
Τι σας λέει; ρωτάει
ο τροχονόμος.
Εγώ τον
λέω: « εσύ με
τράκαρες», κι αυτός με
απαντάει: «να
φ’λάουσαν»!!
|
ΓΕΛΙΟ
Αναρωτιέμαι
πόσες φορές την ημέρα να γελάμε άραγε.
Λένε λοιπόν ότι ο μέσος ενήλικας
γελάει 20 φορές την ημέρα και το μέσο
μικρό παιδί 300 φορές. Φαίνεται πώς η
διαδικασία της ενηλικίωσης και του
μεγαλώματος μας στερεί με 280 στιγμές
γέλιου.
Όμως,
όσο περισσότερο γελάμε τόσο περισσότερα
πράγματα κερδίζουμε.
Όταν
λοιπόν παρατηρήσεις ότι ...παρασοβάρεψες,
θυμήσου ότι:
Όταν
γελάς, το σώμα σου χαλαρώνει. Συγκεκριμένα,
το από καρδιάς, έντονο γέλιο χαλαρώνει
τους μύες του σώματος και βοηθά την
κυκλοφορία του αίματος με αποτέλεσμα
να μας ανακουφίζει από εντάσεις.
Το
γέλιο αυξάνει την εισπνοή οξυγόνου,
διεγείρει την καρδιά, τους πνεύμονες
και τους μύες. Επίσης προκαλεί την
έκκριση ενδορφινών, οι οποίες είναι
ουσίες που εκκρίνονται από τον εγκέφαλο
και έχουν ευφορικές και αναλγητικές
ιδιότητες.
Μακροπρόθεσμα,
το γέλιο ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό
σύστημα, μειώνοντας τις ορμόνες που
σχετίζονται με το στρες και αυξάνοντας
τα αντισώματα που όλοι χρειαζόμαστε
για ν’ αντιμετωπίζουμε μολύνσεις και
αρρώστιες.
Με
το γέλιο, τα δυσάρεστα συναισθήματα
ανακουφίζονται. Δεν είναι δυνατό να
νιώθεις θλίψη, άγχος ή θυμό όταν γελάς.
Άρα το γέλιο είναι ένα μοναδικό «φάρμακο»
που βελτιώνει τη διάθεση, απαλύνει το
άγχος και προσθέτει ζωτικότητα και
ενθουσιασμό στη ζωή σου.
Το
γέλιο σε αλλάζει, με θετικό τρόπο. Όταν
γελάμε νιώθουμε μεγαλύτερη αισιοδοξία,
είμαστε πιο φιλικοί, πιο λαμπεροί και
σίγουρα πιο ελκυστικοί. Μάλιστα, υπάρχουν
έρευνες που δείχνουν ότι στους άνδρες
αρέσουν οι γυναίκες, οι οποίες γελούν
με την καρδιά τους, στην παρουσία τους.
Όταν
μοιράζεσαι στιγμές γέλιου με τους
ανθρώπους του περιβάλλοντός σου,
ενδυναμώνεις τον δεσμό μεταξύ σας.
Φυσικά, το να μοιράζεσαι οποιαδήποτε
συναισθήματά σου με τους αγαπημένους
σου ανθρώπους σας φέρνει πιο κοντά, αλλά
το να μοιράζεσαι στιγμές γέλιου και
χιούμορ, όχι μόνο χαρίζει χαρά, ζωτικότητα
και αντοχή στη σχέση σου, αλλά είναι κι
ένας τρόπος για να γιατρέψεις πληγές
και διαφωνίες.
Γι’
αυτό άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο να
γελάσει με την ψυχή του, όσο και όπως
θέλει.
Ξέχνα
τους περιορισμούς που άθελά σου μπορεί
να βάζεις στον εαυτό σου και να σε
αποτρέπουν απ ’το να δεις την φωτεινή,
αστεία πλευρά των πραγμάτων.
------------------------------------------------------------------------
ΟΙ
ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ
Τηγανίτες
- Μία μικρή 90 kcal
Υλικά:
μαγιά από ρεβίθι, λίγο τσίπουρο, λάδι,
αλεύρι, ζάχαρη, νερό, μέλι
Εκτέλεση:Παίρνουμε
το ρεβίθι και το ανοίγουμε. Μετά το
βάζουμε μέσα σε ζεστό νερό και το αφήνουμε
κοντά στο τζάκι. Ύστερα, αφού φουσκώσει
παίρνουμε τον αφρό από πάνω και ζυμώνουμε
μαζί με αλεύρι (γίνεται σαν το προζύμι
του ψωμιού). Προσθέτουμε το τσίπουρο
και τηγανίζουμε σε ζεστό λάδι. Έπειτα
μέσα σε μια κατσαρόλα φτιάχνουμε το
σιρόπι από νερό και ζάχαρη και σιροπιάζουμε
τις τηγανίτες. Μόλις τις σιροπιάσουμε
ρίχνουμε μέλι από πάνω και τις τρώμε.
ΣΑΡΑΓΛΙ
ΜΕ ΣΟΥΣΑΜΙ
Υλικά: 250
γρ. σουσάμι, καβουρντισμένο, 250 γρ.
καρύδια, χοντροκομμένα, 2 κουταλάκια
κανέλα, ½ κουταλάκι γαρύφαλλο, ½ κούπα
εκλεκτό ελαιόλαδο, 10-12 φύλλα πολύ λεπτά
Για το σιρόπι: 1
1/2 κούπα ζάχαρη, 1 κούπα νερό, 1 κουταλιά
χυμό λεμονιού ή μπορούμε να το κάνουμε
όπως οι παλιές νοικοκυρές να ρίξουμε,
όπως είναι ζεστό το σαραγλί, μέλι.
Εκτέλεση
Σ' ένα μπολ, ανακατεύουμε
το σουσάμι με τα καρύδια, την κανέλα και
το γαρύφαλλο. Σε ένα καθαρό πάγκο
απλώνουμε ένα φύλλο το αλείφουμε με
λίγο λάδι και το πασπαλίζουμε με το
μίγμα σουσαμιού – καρυδιών, το γυρνάμε
έτσι ώστε να γίνει ρολό, λαδώνουμε ένα
ταψί και τοποθετούμε το ρολό. Κάνουμε
το ίδιο με τα υπόλοιπα φύλλα και τα
τοποθετούμε κυκλικά στο ταψί.
Ψήνουμε στους 180 βαθμούς
μέχρι να ροδίσει καλά.
Μόλις κρυώσει το
σαραγλί, βράζουμε το σιρόπι 5 λεπτά και
περιχύνουμε με αυτό το σαραγλί.
Αφήνουμε να κρυώσει
εντελώς, πριν το σερβίρουμε.
Από την εργασία των
παιδιών του ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΟΡΜΥΛΙΑΣ: Γκανάτσιου
Χριστιάνα, Γιαχολάρι Αμαρίλντο, Λιόλιος
Γιάννης, Μπακόλας Θανάσης, Πέτο Κλεάλμπα,
Τελχαλλάρι Ογκλεν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου