Ο Σύλλογος μας σας καλεί να γιορτάσουμε μαζί το έθιμο του "Παρακαμιού" την Κυριακή 23/6/2013 και ώρα 21:00 στην πλατεία του χωριού μας. Στην εκδήλωση θα συμμετέχει η χορωδία και τα χορευτικά τμήματα της Δ.Ε Ορμύλιας. Κατά τη διάρκεια των δρώμενων θα λειτουργήσει έκθεση παραδοσιακών υφαντών και ψηφιδωτών.
Ελάτε να διασκεδάσουμε μαζί αλλά και να γνωρίσουμε συμμετέχοντας τις παραδόσεις και τα έθιμα του τόπου μας.
Λίγα λόγια για την ιστορία του εθίμου:
«Παρακαμιός»
Στην εποχή της τουρκοκρατίας, θα βρούμε τις ρίζες του
«παρακαμιού», ενός εθίμου που έσβησε στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Όταν τα
χωριά μας ήταν υποταγμένα στους Τούρκους και δεν είχαν μεταξύ τους
επικοινωνία, είχαν συμφωνήσει κάθε χρόνο παραμονή τ’ Αϊ Γιαννιού να ανάβουν
φωτιές, πάντα με την άδεια του τοπικού Τούρκου άρχοντα. Χωριό που δεν άναβε
φωτιές, σήμαινε πως τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, πως υπήρχαν προβλήματα με
τους Τούρκους και έπρεπε να το βοηθήσουν.
Μετά την απελευθέρωση το έθιμο συνεχίστηκε, αφού
αποτελούσε μια αφορμή για αντάμωμα και διασκέδαση. Αν και η εκκλησία μας
αρνείται τέτοιου είδους παγανιστικών εκδηλώσεων λατρείας προς τους Αγίους, ο
απλός κόσμος πίστευε πως αν πηδούσε 3 φορές πάνω απ’ τη φωτιά, θα είχε τη
βοήθεια τ’ Αϊ Γιαννιού.
Κάθε γειτονιά είχε το αλώνι της και κάθε αλώνι τον
παρακαμιό του. Από το πρωί της 23ης Ιουνίου τα παιδιά της κάθε γειτονιάς
ξεχύνονταν στα χωράφια, για να μαζέψουν όσο το δυνατόν περισσότερα κλαδιά και
τα μετέφεραν στο αλώνι τους, μαζί με κλαδιά από το λουλούδι του Αϊ Γιάννη. Και
φυσικά μπαραμπαρίζονταν (συναγωνίζονταν) ποια γειτονιά θα έχει τη μεγαλύτερη
φωτιά, μα και ποια θα την κρατήσει περισσότερη ώρα.
Την ώρα που βασίλευε ο ήλιος ήταν όλα έτοιμα. Τα
κλαδιά του Αϊ Γιάννη είχαν γίνει στεφάνια για τα μαλλιά, τα παιδιά
πηγαινοέρχονταν ανυπόμονα για τη στιγμή του ανάματος της φωτιάς και οι
γεροντότεροι είχαν καθίσει στα πεζούλια ή στα σκαμνιά και στις καρέκλες που
είχαν κουβαλήσει από τα σπίτια τους, για να απολαύσουν το θέαμα και να
θυμηθούν τα νιάτα τους, τότε που κι αυτοί έτρεχαν και πηδούσαν.
Ο παρακαμιός άναβε και η γιορτή ξεκινούσε. Οι πιο
τολμηροί περνούσαν από πάνω της όταν οι φλόγες ήταν μεγάλες, άλλοι περίμεναν να
χαμηλώσουν.
Οι ανύπαντρες κοπέλες, αφού ξεκινούσαν αμίλητες να
πιουν νερό από 3 βρύσες του χωριού, γυρνούσαν στον παρακαμιό, περνούσαν 3 φορές
απ’ τη φωτιά κι έτσι πίστευαν ότι εξασφάλιζαν την βοήθεια του Αγίου για ένα
καλό τυχερό στο γάμο τους. Στο τέλος όλα τα στεφάνια καίγονταν στη φωτιά. Στη
συνέχεια μικροί και μεγάλοι πιάνονταν σε κύκλο γύρο απ’ τη φωτιά, τραγουδούσαν
και χόρευαν, ώσπου η κούραση να τους στείλει έναν - έναν στα σπίτια τους.
Την άλλη μέρα οι συζητήσεις έδιναν κι έπαιρναν, για το
ποια γειτονιά βγήκε πρώτη στον παρακαμιό.
Και να που φέτος θα βρεθούμε και πάλι στην πλατεία του χωριού για να αναβιώσουμε αυτό το έθιμο. Μπορεί εμείς οι
μεγαλύτεροι να μην μπορούμε να περάσουμε τη φωτιά, όμως βλέπουμε τα παιδιά μας
να το κάνουν με κέφι κι ενθουσιασμό, όπως κι εμείς τότε κι αυτό μας γεμίζει
όμορφες αναμνήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου