Τρίμηνη περιοδική έκδοση του Συλλόγου Γυναικών Ορμύλιας «Ανδρομάχη»
Έτος 2ο Τεύχος 6 Απρίλιος – Μάιος - Ιούνιος
Διανέμεται δωρεάν
Στις 8 Μαΐου στα γραφεία του Συλλόγου μας τιμήσαμε τη ΜΗΤΕΡΑ με μια συμβολική γιορτή.
Μετά την ομιλία της προέδρου κ. Φούλας Παπακώστα, την απαγγελία ποιημάτων και την
ανάγνωση κειμένων αφιερωμένων στο τιμώμενο πρόσωπο, προσφέρθηκαν κεράσματα.
Στη γιορτή συμμετείχαν και λάμπρυναν με την παρουσία τους τα παιδιά του Κ.Δ.Α.Π. τα οποία πρόσφεραν στις μητέρες χειροποίητα γλαστράκια.
Τα ευχαριστούμε θερμά για τη συμμετοχή τους.
Κάποτε
στην Ορμύλια …………..
Αφήγηση:
Τριανταφυλλιά
Ζγούρου τουΔημοσθένη
Εκείνα τα χρόνια στο
χωριό μας δεν ξέραμε από πράσινες ελιές,
είχαμε μόνο ξερικές για λάδι, ούτε
μπαχτσέδες και θερμοκήπια είχαμε τότε,
λέμε για το ’30 μέχρι το ’60 περίπου. Τότε
όλα τα σπίτια έφτιαχναν κουκούλια.
Ψωνίζαμε βερεσέ απ’ τα μαγαζιά και
λέγαμε: «θα σε πληρώσω στα κουκούλια»,
όπως τώρα λέμε: «Θα σε πληρώσω στις
ελιές».
Η
δουλειά ξεκινούσε το Πάσχα. Αγοράζαμε
τα κουτιά με το σπόρο, γράφαμε το όνομά
μας απέξω και τη Μ. Πέμπτη τα πηγαίναμε
στην εκκλησία και τα βάζαμε κάτω απ’
τη σταύρωση για να πάρουν ευλογία και
να πάει καλά η παραγωγή. Την άλλη μέρα
τα παίρναμε, τα τοποθετούσαμε κοντά στη
γωνιά και τα σκεπάζαμε με κουβέρτα.
Έπρεπε να έχουν μια μέτρια σταθερή
θερμοκρασία, όλο τον καιρό, μέρα και
νύχτα, γι’ αυτό είχαμε θερμόμετρο στο
δωμάτιο, για να κανονίζουμε τη φωτιά.
Αυτός ήταν ο κουκλόσπορος και έμεινε
μέχρι σήμερα να λέμε έτσι αυτόν που
κρυώνει και τυλίγεται με πολλά ρούχα.
Σε
5-6 μέρες άρχιζε να ανοίγει ο σπόρος και
έβγαιναν τα μαμούδια. Έμοιαζαν με μικρά
καφετιά μυρμήγκια. Τότε αρχίζαμε να τα
βγάζουμε απ’ το κουτί με την εξής
διαδικασία: Τοπο-θετούσαμε ένα τρυφερό
φύλλο μουριάς στο κουτί και τα μαμούδια
ανέβαιναν πάνω του για να φάνε. Το
παίρναμε προσεκτικά και το βάζαμε σε
ένα ταψί που είχαμε στρώσει από κάτω
εφημερίδα. Τα ταψιά ήταν για τις πρώτες
μέρες μέχρι να ετοιμαστεί η καλαμωτή.
Για να την φτιάξουμε, στερεώναμε πρώτα
καλά τα στημόνια και με φλούδες από
καλάμια φτιάχναμε κρεβατά σε 2 ή 3
πατώματα. Μετά μπλαστρώναμε τα καλαμωτά
με σβουνιές απ’ τα ζώα. Όταν στέγνωναν
οι σβουνιές στρώναμε εφημερίδες και
ήταν έτοιμα να τα αραδιάσουμε πάνω τα
φύλλα με τα μαμούνια.
Σε
μια βδομάδα περίπου άνοιγε όλος ο σπόρος
και φύλλο – φύλλο είχε αραδιαστεί στις
καλαμωτές. Με το φυλλομάχαιρο κόβαμε
τα φύλλα της μουριάς σε μικρά κομματάκια
και τα ρίχναμε στα κρεβατά να τρων τα
μαμούδια. Τα ταΐζαμε 3 φορές τη μέρα. Τη
θερμοκρασία την προσέχαμε πολύ γιατί
αλλιώς θα ψοφούσαν. Δεν ήθελαν ούτε
ζέστη ούτε κρύο. Σε μια βδομάδα περίπου
σταματούσαν να τρώνε και για μια βδομάδα
κοιμούνταν. Όταν ξυπνούσαν συνέχιζαν
το φαγητό και όταν έφταναν σε μήκος 2-3
εκατοστά τότε άρχιζε το κεφάλι τους να
κιτρινίζει και λέγαμε ότι έφτιαχναν
σιγά – σιγά το μετάξι μέσα τους. Τότε
τα ταΐζαμε με ολόκληρα φύλλα. Σε 15 μέρες
έπρεπε να τα ξαφιάσουμε (καθαρίσουμε)
και να τα αραιώσουμε, είχαμε φτιάξει
λοιπόν κι άλλες καλαμωτές. Πάνω
στα μαμούδια αφήναμε μικρά κλαδιά
μουριάς με 5-6 φύλλα, αυτά ανέβαιναν και
προσεκτικά τα μεταφέραμε. Πετούσαμε
τις εφημερίδες απ’ τις παλιές καλαμωτές
που ήταν γεμάτες κοτσάνια και περιττώματα
απ’ τα μαμούδια και στρώναμε καθαρές
για να απλώσουμε κι εκεί. Όλα αυτά έβγαζαν
μια άσχημη μυρωδιά. Όσοι είχαν καλύβες
ήταν τυχεροί γιατί ήταν τα σπίτια τους
καθαρά. Αυτοί όμως που τα έφτιαχναν στα
κατώγια τους υπέφεραν από τη βρώμα γιατί
η μυρωδιά περνούσε τα πατόξυλα και
έφτανε στο σπίτι. Άσχημα πολύ μύριζαν
και τα μαμούδια που τύχαινε να ψοφήσουν.
Σε
άλλες 15 μέρες τα ξαφιάζαμε άλλη μια φορά
καθώς είχαν μεγαλώσει κι άλλο κι έπρεπε
πάλι να τα αραιώσουμε και τα ταΐζαμε
πλέον με κλαδιά. Εν τω μεταξύ πηγαίναμε
στο βουνό και μαζεύαμε σουσούρες, τις
κάναμε δεμάτια, τις ξεραίναμε στον ήλιο
και μετά τις τινάζαμε για να μαδήσουν
και να μείνουν μόνο τα κλαδιά. Όταν τα
μαμούδια έφταναν στα 6-8 εκατοστά και
κιτρίνιζαν ολόκληρα δοκιμάζαμε αν ήταν
ώριμα για να κάνουν μετάξι. Βάζαμε για
μικρή σουσούρα να δούμε αν θα κλαδώσουν
πάνω της κι αν ναι τότε ρίχναμε σουσούρες
σ’ όλες τις καλαμωτές. Τα μαμούδια
ανέβαιναν κι άρχιζαν να υφαίνουν απ’
έξω προς τα μέσα και κλείνονταν μέσα.
Τότε τα τοποθετούσαμε όπου είχαμε χώρο
ακόμα και όρθια στον τοίχο. Μετά ρίχναμε
άλλες σουσούρες μέχρι να κλαδώσουν όλα.
Στην αρχή το κουκούλι ήταν λεπτό και
διάφανο και βλέπαμε μέσα το μαμούδι να
δουλεύει. Σε καμιά βδομάδα είχε σκληρύνει
και το ξεκλαδώναμε. Αν δεν το ξεκλαδώναμε
τη σωστή στιγμή τότε θα έκανε τρύπα το
σκουλήκι και θα έβγαινε για να γίνει
πεταλούδα και θα κατέστρεφε το μετάξι.
Τις σουσούρες, άλλες τις κρατούσαμε για
προσάναμμα κι άλλες τις καίγαμε στον
παρακαμιό.
Τα
κουκούλια στη συνέχεια τα πηγαίναμε
στους κουκλόφουρνους. Θυμάμαι είχε έναν
στου Γιάννη του Χαδιά το σπίτι και έναν
στου Γκοτζαμάνη. Εκεί τα ψήναμε για να
ψοφήσει το μαμούδι. Τότε ήταν έτοιμα να
παραδοθούν στον έμπορα.
Όμως κάποιοι έφτιαχναν
μόνοι τους μετάξι. Γνωστή και στη γύρω
περιοχή ακόμα ήταν η Δημοσθένηνα με τ’
όνομα. Αυτή έβγαζε πολύ καλό μετάξι. Εγώ
δούλεψα στο μεταξουργείο του Γιάννη
Χαδιά που το είχε στου Παπαδημητρούδη
την αποθήκη, που αργότερα έγινε σινεμά
και σήμερα είναι γυμναστήριο. Εκεί
δουλεύαμε 7 γυναίκες.
Η
Αντωνία η Δροσσά με μια άλλη έβραζαν σε
ειδικό καζά-νι τα κουκούλια και όταν
ήταν έτοιμα τα έβγαζαν με μια μεγάλη
τρυπητή κουτάλα και τα τοποθετούσαν σε
άλλα καζάνια με ζεστό νερό. Πιο κει
ήμασταν εγώ με την Μορφού-λα Αγριγιάννη,
τη Μερόπη Βλιάλη και τη Μερόπη Αυγέρου.
Με τη βοήθεια της κουτάλας τραβούσαν
την άκρη απ’ το μετάξι και μας την
έδιναν. Εμείς τραβούσαμε τη λούκα (έτσι
λέγαμε το πρώτο νήμα που έβγαζε το
κουκούλι και που δεν ήταν μετάξι) και
τη χωρίζαμε. Όταν ερχόταν το καθαρό
μετάξι, κλωστή - κλωστή το τυλίγαμε στην
ανέμη. Στη συνέχεια το βγάζαμε, το
στεγνώναμε και ήταν έτοιμο για τον
έμπορα. Θυμάμαι τον κυρ Απόστολο που
ερχόταν απ’ την Έδεσσα για να αγοράσει
μετάξι.
Για
να βγάλεις καλό μετάξι έπρεπε να είσαι
προσεκτικός πολύ γιατί η κλωστή ήταν
λεπτή και ευαίσθητη, γι’ αυτό και λέγαμε
ότι «το μετάξι θέλει τάξη». Απ’ αυτό
φτιάχναμε στον αργαλειό όλα μας τα
ρούχα, αλατζάδες λαχούρια, μπόους κ. α
Επιμέλεια:
Παυλούδη Ακριβή
Μάνα
δε βρίσκεται λέξη καμία, να’ χει στον
ήχο της τόση αρμονία…..
Στη
μητέρα, που γεννά και αναγεννά, που
μορφώνει και αναμορφώνει με την προσφορά
της στην κοινωνία μας, που στέκεται με
θάρρος και αυταπάρνηση στην πιο σημαντική
ίσως από τη φύση αποστολή της, στρέφουμε
τη σκέψη και την καρδιά μας τιμητικά
κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.
Η
μάνα που με αγάπη και συγκινητική
προσδοκία μας κυοφόρησε στα σπλάχνα
της, μας έθρεψε με το γάλα της, μας
ανέστησε με τη στοργή και τα ιδανικά
της. Κι έγινε για μας το πιο οικείο
πρόσωπο, η πιο αγαπημένη ύπαρξη, το
αποκούμπι μας στη ζωή. Ό,τι μαθαίνει το
παιδί απ’ τη μητέρα του, είναι σημαντικότερο
απ’ όσα θα μάθει στην υπόλοιπη ζωή του.
Γι’ αυτό η μητέρα οφείλει να προετοιμάσει
σωστά το παιδί, να διαμορφώσει το
χαρακτήρα του με τον καλό της λόγο και
το παράδειγμά της. Να το εφοδιάσει
πνευματικά και ηθικά με ένα εσωτερικό
οπλισμό που θα λειτουργεί αμυντικά στις
επιδράσεις, τις προκλήσεις και τις
κακοτοπιές της κοινωνίας. Γιατί η
μητρότητα δεν τελειώνει στη γέννηση
του παιδιού. Στην πραγματικότητα τότε
αρχίζει το έργο της μητέρας, οι ευθύνες
για την καινούργια ύπαρξη. Ευθύνη που
μεγαλώνει με το χρόνο, γίνεται αγωνία
και αγώνας, χαρά, πόνος και δάκρυα, αλλά
και υπερηφάνεια μόλις το μικρό της
αετόπουλο μπορέσει να πετάξει με ασφάλεια
στους γαλάζιους αιθέρες με τα δικά του
φτερά.
Είπαν:
« Ο Θεός έδωσε τη μητέρα, για να βρίσκεται
εκεί όπου εκείνος δεν μπορεί να είναι».
Είναι η μορφή που ομορφαίνει το μικρόκοσμό
μας, που απαλύνει τις θλίψεις της ζωής
μας, που μας περιμένει πάντα με ανοιχτή
αγκαλιά να μας παρηγορήσει, να γιάνει
τις πληγές μας, να μας συμβουλεύσει.
Ακόμη κι όταν την στενοχωρούμε σαν μικρά
άμυαλα παιδιά, η καρδιά της είναι η
άβυσσος στο βάθος της οποίας βρίσκεται
πάντα η συγνώμη. Και στις δύσκολες
στιγμές του βίου μας, όταν οι δικές της
ανθρώπινες δυνάμεις δεν αρκούν, καταφεύγει
στη Μεγάλη Μάνα.
«
Η μάνα βλέπει με την καρδιά, με την καρδιά
ακούει,
Βροντάει
με την καρδιά τις πύλες τ’ ουρανού ν’
ανοίξουν»
Μαστροκώστα
Μαρία
-------------------------------------------------------
Μάνες:
Ίδιες παντού και πάντα
Πώς
να είναι άραγε οι μάνες σ' άλλα μέρη του
κόσμου; Αλήθεια σας λέω, η μάνα είναι
ίδια παντού. Και μέσα σ' άλλες νοοτροπίες
και μέσα σ' άλλους πολιτισμούς η μάνα
παντού και σ' όλες τις γλώσσες εκφράζει
την έγνοια της λέγοντας:
-Πού
πας; Μην αργήσεις!
-Αν
δεν φας το φαί σου δεν θα μεγαλώσεις.
Τα μπισκότα δεν είναι φαί.
-Αν
δεν μάθεις ορθογραφία/αριθμητική/αγγλικά
δεν θα μπορείς να βρεις δουλειά.
-Μην
κάθεσαι κοντά στην τηλεόραση, θα χαλάσεις
τα μάτια σου.
Απειλεί
λέγοντας:
-Μη
με κάνεις να σηκωθώ γιατί... -Θα μετρήσω
μέχρι το τρία. -Θα το πω στον μπαμπά και
τότε...
-Αν
το ξαναπείς θα σου βάλω πιπέρι στο
στόμα.
Προτρέπει
λέγοντας:
-Τι
βαθμός είναι αυτός! Μπορείς και καλύτερα.
Είναι
λίγο μάγος όταν λέει:
-Μου
το' πε ένα πουλάκι!
Δεν
ξεχνάει βέβαια και τα δικά της παιδικά
χρόνια όταν λέει:
-Εγώ
ποτέ στην ηλικία σου...
-Εμείς
ακούγαμε τους μεγαλύτερους.
-Αν
μιλούσα εγώ στη μαμά μου έτσι...
Και
ποιος δεν θυμάται τη μαμά να λέει:
-Αν
πηδήξει στο γκρεμό αυτός/αυτή θα πηδήξεις
κι εσύ;
-Μια
μέρα θα κάνεις κι εσύ παιδιά και θα
δεις.........
Επιμέλεια: Ελένη
Σαπουντζή
-------------------------------------------------------
Α
Ν Α Κ Υ Κ Λ Ω Σ Η
Ανακύκλωση είναι η
επεξεργασία υλικών που, αν και τα
προορίζαμε για απορρίμματα, διατηρούν
μέρος της αξίας τους και
μπορούν να
επαναχρησιμοποιηθούν,
ωφελώντας το
περιβάλλον και την οικονομία.
Η
ιστορία της ανακύκλωσης άρχισε την
εποχή
του Χαλκού. Την τότε εποχή έλιωναν
τα μεταλλικά
αντικείμενά τους έτσι ώστε αυτά να
μπορούν να παράγουν νέα προϊόντα. Η
κατάσταση άλλαξε με την αλματώδη πρόοδο
της βιομηχανίας
που έκανε την ανακύκλωση πιο δύσκολη.
Ο
σημερινός τρόπος ζωής έχει αλλάξει
αρκετά τη σύσταση των σκουπιδιών που
παράγουμε καθημερινά, ενώ έχει αυξηθεί
κατά πολύ το ποσοστό των συσκευασιών
που καταλήγουν στα απορρίμματα. Η
παραγωγή αποβλήτων συσκευασιών αποτελεί
σημαντική μορφή ρύπανσης και σπατάλη
φυσικών πόρων, που πρέπει με κάθε μέσο
να περιοριστεί στο ελάχιστο δυνατό.
Σύμφωνα με την οδηγία
62/94 της Ε.Ε., η ανακύκλωση είναι πλήρως
θεσμοθετημένη και συγκεκριμένοι στόχοι
έχουν τεθεί. Κατά τις απαιτήσεις του
νόμου μέχρι το
2011 πρέπει να ανακυκλώνεται το 55-80% των
συσκευασιών που
σήμερα καταλήγουν στα σκουπίδια ενώ
το 60% πρέπει να ανακτάται ως ενέργεια.
Ας
δούμε τι επιτυγχάνουμε με την
ανακύκλωση:
Μειώνονται τα απορρίμματα
και τα προβλήματα διαχείρισής τους.
Εξοικονομούνται
ενέργεια και φυσικοί πόροι.
Μειώνεται η ρύπανση
της ατμόσφαιρας, του εδάφους και των
υπόγειων υδάτων.
Εξοικονομείται η
ενέργεια που απαιτείται για την κατασκευή
όλων των προαναφερθέντων αντικειμένων.
Επιτυγχάνεται
μακροπρόθεσμη πτώση (ή μη αύξηση) των
τιμών των προϊόντων, καθώς δεν απαιτείται
εκ νέου παραγωγή πρώτης ύλης.
Σώζεται η υγεία όλων
των κατοίκων του πλανήτη και διασφαλίζεται
το καλύτερο μέλλον των παιδιών.
Δημιουργούνται νέες
θέσεις εργασίας σε τομείς θετικών
ενεργειών για την διάσωση του πλανήτη.
Δημιουργείται ευχάριστη
αίσθηση και ικανοποίηση για την συμμετοχή
στην βελτίωση του περιβάλλοντος και
των συνθηκών ζωής.
Ανακυκλώσιμα προϊόντα
είναι: Χαρτί,
πλαστικό, αλουμίνιο, γυαλί, οικιακές
συσκευές (ψυγεία, πλυντήρια, κλιματιστικά,
φωτιστικά είδη, συσκευές τηλεπικοινωνίας
κλπ.), προϊόντα εικόνας και ήχου,
ηλεκτρονικοί υπολογιστές, εξοπλισμός
πληροφορικής, ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά
εργαλεία και παιχνίδια.
Εφόσον ενημερωθήκαμε
για την ανακύκλωση, να δούμε τώρα και
το πρόβλημα της τοπικής μας κοινωνίας.
Γιατί αν υποθέσουμε ότι ο κόσμος
ευαισθητοποιείται και θέλει να
ανακυκλώσει τα σκουπίδια του, πού
θα βρει κάδους ανακύκλωσης; Κάνουμε
έκκληση στους αρμόδιους φορείς να
φροντίσουν για την εξασφάλιση τέτοιων
κάδων.
Βέβαια όλοι θυμόμαστε
ότι πριν καιρό υπήρχαν τέτοιοι κάδοι
στα πεύκα, δίπλα στη στάση του λεωφορείου,
όμως είχαν καταντήσει ντροπή για το
χωριό μας, καθώς διάφοροι έριχναν μέσα
κάθε είδους σκουπίδια ή πολλοί (κατά
τα άλλα οικολόγοι), επειδή έβρισκαν
τους κάδους γεμάτους, παρατούσαν τις
σακούλες με τα ανακυκλώσιμα υλικά στο
πεζοδρόμιο. Φυσικά ευθύνη έφερε και η
εταιρία που τους διαχειριζόταν γιατί
δεν είχε συχνότερα δρομολόγια συγκομιδής
των προϊόντων.
Ελπίζουμε
σε ένα νέο ξεκίνημα σ’ αυτόν τον τομέα
και να βοηθήσουμε όλοι να γίνει σωστά.
Ακριβή
Παυλούδη
ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ
ΧΡΥΣΟΥ
Το Σάββατο 2 Απριλίου
( 15 Απριλίου στα Ν. Μουδανιά ) πραγματοποιήθηκε
συγκέντρωση των κατοίκων του χωριού
μας στον κινηματογράφο "Αντιγόνη"
για ενημέρωση από τους καθηγητές του
Α.Π.Θ. κ.κ. Γιανακουδάκη, Τριανταφυλλίδη
και Μελά.
Πολλοί κάτοικοι
ανταποκρίθηκαν στην 3η κατά σειρά
συνάθροιση από πέρυσι για τα γνωστά
πλέον σχέδια επένδυσης χρυσού στη Β.
Χαλκιδική σε έκταση 317.000 στρ. μιας
περιοχής που διαθέτει πλούσιο και
μοναδικό φυσικό περιβάλλον, αξιόλογο
ιστορικό και πολιτισμικό τοπίο και
μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης του αγροτικού
και τουριστικού τομέα.
Μετά την εξέταση της
Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων
της εταιρίας χρυσού, οι αρμόδιοι
καθηγητές του Α.Π.Θ. κατέληξαν σε
συμπεράσματα που θορύβησαν τους
ακροατές.
1)
Επισημαίνεται ότι η ευρύτερη περιοχή
βρίσκεται στη ζώνη σεισμικής
επικινδυνότητας ΙΙ (ΙΣΧΥΡΗ) Στρατωνίου,
Γοματίου και Παλαιοχωρίου. (Ας σκεφτούμε
την τραγική κατάσταση στην Ιαπωνία με
την πυρηνική καταστροφή).
2)
Το έργο στις Σκουριές αποτελεί βίαιη
επέμβαση στο περιβάλλον, σε μοναδική
φυσική περιοχή αρχέγονου δάσους, με
τρόπο ανεπανόρθωτο.
3)
Τα υπάρχοντα μεταλλεία έχουν δημιουργήσει
πολλά προβλήματα στους υδάτινους πόρους
της περιοχής. Το νερό που είναι πλέον
το πολυτιμότερο αγαθό θα γίνει σπάνιο
αλλά και μολυσμένο.
4)
Πολύ σημαντικές επιπτώσεις θα υπάρξουν
στην ατμόσφαιρα και την ευρύτερη περιοχή
κυρίως λόγω της σκόνης και των βαρέων
μετάλλων στον αέρα. Τα αρσενικούχα
διαλύματα και τα απόβλητα κυανίου θα
μολύνουν τη θάλασσα και τα ψάρια. Τα
λύματα που θα συγκεντρώνονται σε
χαβούζες θα στραγγίζουν στον κόλπο
Ιερισσού και Ορμύλιας με ανεπανόρθωτη
καταστροφή. Οι όποιες θέσεις εργασίας
δημιουργηθούν δεν συγκρίνονται με την
καταστροφή ολόκληρου νομού. Πρέπει να
προστατέψουμε το μέλλον των παιδιών
μας και να γίνει διαφορετική ανάπτυξη
στην περιοχή μας.
Στο τέλος της συγκέντρωσης
εγκρίθηκε ψήφισμα για όλα τα παραπάνω
και έχει ήδη σταλεί στους αρμόδιους
φορείς.
Μανούδη
Θεοκτή
--------------------------------------------------------------------
Γκαμπριέλ
Γκαρσία Μάρκες:
«Φίλοι
μου, σας αποχαιρετώ»
Ο
μεγάλος κολομβιανός συγγραφέας, που
ζει απομονωμένος λόγω σοβαρών προβλημάτων
υγείας, στέλνει το ακόλουθο μήνυμα
αγάπης-πνευματική διαθήκη.
Μαδρίτη
Ο
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έχει αποσυρθεί
από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας:
καρκίνος στους λεμφαδένες. Η κατάστασή
του μοιάζει να επιδεινώνεται ημέρα με
την ημέρα. Η ακόλουθη αποχαιρετιστήρια
επιστολή εστάλη από τον συγγραφέα στους
φίλους του:
«Αν
ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι
μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια
και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως
δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέπτομαι,
αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά
που λέω εδώ.
Θα
έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό
που αξίζουν αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν.
Θα
κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο
πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε
τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα
φωτός. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι
σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι
κοιμούνταν, θα άκουγα όταν οι άλλοι
μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα
ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν
ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα
ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα
στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο
το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα,
θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο
και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα
ζωγράφιζα με ένα όνειρο του Βαν Γκογκ
πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι
και ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η
σερενάτα που θα χάριζα στη Σελήνη. Θα
πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα,
για να νιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια
τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων
τους.
Θεέ μου, αν είχα ένα
κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει
ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους
ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε
άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι
είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα
ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα
έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν
ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν,
χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν
όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό
παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα
να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους
θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν
τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα πως όλοι
θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού,
χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία
βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις
την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το
νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη
του για πρώτη φορά το δάχτυλο του πατέρα
του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος
δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά
μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να
σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα
που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν
θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί
όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’
αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς, θα πεθαίνω.
Να
λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις
πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι
σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα
σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα
σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο
για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της
ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η
τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να
βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα
και θα σου’ δινα ένα φιλί και θα σε
φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλο. Αν
ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά
που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα
κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω
ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα
ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’
έβλεπα, θα έλεγα σ’ αγαπώ και δεν θα
υπέθετα ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα
αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες
ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα
όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω
λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα’
θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ και ότι
ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το
αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς,
είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να
είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους
ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην
περιμένεις άλλο, κάν’ το σήμερα, γιατί
αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις
σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο
για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί
και ήσουν πολύ απασχολημένος για να
κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες
τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι,
αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες
χρόνο να τους πεις «συγγνώμη», «συγχώρεσέ
με», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ» κι όλα
τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται
για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’
τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία να τις
εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι
σημαίνουν για σένα.
Στείλε αυτό το μήνυμα
σε όποιους θέλεις.
Αν
δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι
όπως και χθες. Κι αν δεν το κάνεις ποτέ,
δεν πειράζει.
Ξεκίνα να κάνεις πράξη
τα όνειρά σου. Τώρα είναι η ώρα!»
Επιμέλεια:
Στεργιούδης Ιωακείμ
Φιλία
Το
να έχει κάποιος αληθινούς φίλους είναι
μεγάλη υπόθεση. Πότε όμως είναι μια
φιλία αληθινή, προορισμένη να αντέξει
στις τρικυμίες του χρόνου και πότε
είναι απλά και μόνο μια «παρέα», που
σήμερα είναι και αύριο δε θα είναι;
Το βασικό που πρέπει
κάποιος να κοιτάξει για να δια-χωρίσει
αυτές τις δύο καταστάσεις, εί-ναι τα
κίνητρα πίσω από το συναπάντη-μα. Σε
μια αληθινή φιλία, βρίσκομαι μα-ζί με
τον άλλον αν-θρωπο για να μοι-ραστούμε
την ίδια ζωή, τις χαρές και τις λύπες
της. Ο αληθι-νός φίλος είναι συ-νοδοιπόρος
μου, όχι μόνο στις εύκολες και ευχάριστες
στιγμές, αλλά επίσης στις αναπόφευκτες
περιόδους θλίψης και δυσκολίας. Σε μια
γνήσια φιλία υπάρχει ο αμοιβαίος
σεβα-σμός, ώστε να υπάρχει ώρα και χώρος
για να εκφραστούν όλοι. Ο καλύτερος
φίλος είναι αυτός που δεν φοβάται να
μας πει την αλήθεια, αν
πιστεύει
ότι σε κάτι έχουμε παρεκτραπεί. Είναι
όμως παράλληλα έτοιμος να σεβαστεί τις
επιλογές μας, έστω και αν διαφωνεί,
χωρίς να φύγει από το πλευρό μας.
Σε
αντίθεση, όταν μιλάμε για «σκέτη παρέα»
τα κίνητρα είναι δια-φορετικά: Εδώ δε
συναντιόμαστε για να
μοιραστούμε
τη ζωή στη ολό-τητα της, αλλά μόνο για
να ευ-χαριστηθούμε κά-ποια συγκεκριμέ-να
πράγματα, πρόσκαιρα πράγ-ματα, που
τυγ-χάνει να μας αρέ-σουν και των δύο.
Σε τέτοιες σχέσεις γνωρίζουμε, κατά
βάθος, ότι υπάρ-χουν όρια στο τι μπορούμε
να μοιραστούμε με τον άλλο. Όταν πια ο
ένας από τους δύο βαρεθεί τη συγκεκριμένη
απόλαυση που τους ένωνε, ή αν προκύψει
εν τω μεταξύ κάποια διαφωνία, η «φιλία»
αυτή εξανεμίζεται.
Επιμέλεια
: Βασίλα Ελευθερία
……………………………………………………………………………………..
Οι
δραστηριότητες του Συλλόγου μας
Εκδρομή
στο Ελατοχώρι Πιερίας
Την
Κυριακή 20 Μαρτίου 2011 ο Σύλλογός μας
διοργάνωσε μονοήμερη εκδρομή στο
Ελατοχώρι Πιερίας. Ξεκινήσαμε στις
7.30 π.μ. με δυσοίωνες καιρικές προβλέψεις
(βροχή, συννεφιά και κρύο) αλλά με ηθικό
ακμαιότατο.
Μετά
την καθιερωμένη στάση για τον πρωινό
καφέ στα Σ.Ε.Α. Κορινού πήραμε τον
ανηφορικό και στενό δρόμο με προορισμό
το χιονοδρομικό κέντρο έξω από το
Ελατοχώρι. Η πυκνή ομίχλη δυστυχώς μας
απαγόρευσε να απολαύσουμε τη μαγευτική
θέα- σύμφωνα με τον οδηγό μας- του κάμπου
της Κατερίνης, που απλώνονταν απ’ τις
πλαγιές του βουνού μέχρι τον κόλπο του
Θερμαϊκού. Μας αποζημίωσε όμως το
κατάλευκο του χιονιού και η θέα των
ελάτων που έγερναν από το βάρος του,
όλο και περισσότερο, όσο πλησιάζαμε
στον προορισμό μας. Και όταν φθάσαμε
στο χιονοδρομικό κέντρο μας περίμενε
μια ευχάριστη έκπληξη: οι νιφάδες του
χιονιού χόρευαν τρελά γύρω μας και
έδιναν το ρυθμό για ένα χειμωνιάτικο
γλέντι. Η ομίχλη εμπόδισε για άλλη μια
φορά να απολαύσουμε την ολοκληρωτική
θέα της περιοχής. Απολαύσαμε όμως τις
κοντινές πίστες, θαυμάσαμε τους έμπειρους
σκιέρ, βγάλαμε φωτογραφίες, χαρήκαμε
το χιόνι, τα παιδιά έπαιξαν με την ψυχή
τους και απολαύσαμε τα ζεστά ροφήματα
στο σαλέ.
Το
μεσημέρι επιστρέψαμε στο γραφικό
Ελατοχώρι, όπου δοκιμάσαμε τις ορεινές
γεύσεις σε μια παραδοσιακή ταβέρνα,
χορέψαμε και εφοδιαστήκαμε με τοπικά
προϊόντα. Στην επιστροφή μας προς
Κατερίνη κάναμε μια μικρή στάση στο
Ινδιάνικο χωριό. Η ατμόσφαιρα εκεί
επιβεβαίωνε για άλλη μια φορά την
ανάγκη του ανθρώπου για επιστροφή στη
φύση.
Το απόγευμα μας βρήκε
να σουλατσάρουμε στον κεντρικό πεζόδρομο
της Κατερίνης και να απολαμβάνουμε το
καφεδάκι ή τα υπέροχα γλυκίσματά της.
Στην επιστροφή πήραν τη σκυτάλη στη
διασκέδαση τα παιδιά με ανέκδοτα.
Στις
8.30 το βραδάκι μια ακόμα γνωριμία με μια
πανέμορφη περιοχή της Ελλάδας έλαβε
τέλος, με μια γλυκιά κούραση, αλλά με
γνώσεις, εμπειρίες και φυγή από τα
καθιερωμένα. Αναμένουμε την επόμενη.
……………………………………………………………..………………………………………………….
ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ
ΣΤΟ ΠΟΖΑΡ
Ιστορία
της Λουτροθεραπείας
Στο
πέρασμα των αιώνων μέσα από θρησκείες,
μυθολογίες και παραδόσεις βλέπουμε
ότι οι άνθρωποι απέδιδαν πάντα στο νερό
θαυμαστές ιδιότητες. Η λουτροθεραπεία
είναι η πρώτη μορφή θεραπείας που
προσπάθησε να χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος.
Η ιστορία της ιαματικής λουτροθεραπείας
είναι στενά συνδεδεμένη με την ιστορία
του τόπου μας. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν
οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τα λουτρά
για την υγιεινή του σώματος και ως
δείγμα πολιτισμού. Τα Ασκληπιεία
χτίζονταν κοντά στις πηγές και εφάρμοζαν
στους ασθενείς συνδυασμό λουτρών,
δίαιτας και ψυχολογικών μέσων. Ο
ιστορικός Ηρόδοτος, που πρώτος παρατήρησε
τα ιαματικά νερά συνιστά τη λουτροθεραπεία.
Ο
θεμελιωτής της ιατρικής Ιπποκράτης
(5ο π.Χ. αιώνα) καθόρισε τις δράσεις των
ψυχρών και θερμών λουτρών στο ανθρώπινο
σώμα, καθώς και παθήσεις για τις οποίες
ενδείκνυται η χρήση των ιαματικών
νερών. Επίσης προσδιορίζει τους πρώτους
κανόνες για τον τρόπο που πρέπει να
γίνονται τα μπάνια και κάνει την πρώτη
κατάταξη των νερών των θερμομεταλλικών
πηγών ανάλογα με το χρώμα, την οσμή και
τη γεύση.
Μέχρι
τον 15ο αι., δεν έχουμε προόδους στη
λουτροθεραπεία. Τα λουτρά οι επισκέπτες
επισκέπτο-νται περισσότερο για διασκέδαση
και λιγότερο για θεραπεία. Στις αρχές
του 16ου αι. έχουμε ανα-βίωση της ιατρικής
λουτροθεραπείας με επιστημονική
μεθοδο-λογία. Συνιστάται η ποσιθεραπεία
των μεταλλικών νερών και ιδρύονται
κλάδοι της ιατρικής όπως η υδροκλιματολογία,
η ιατρική υδρολογία κ.α. Η οριστική
αλλαγή έγινε μεταξύ του 17ου και 18ου
αιώνα με τις πρώτες προσπάθειες του
πρώτου κυβερνήτη της χώρας του Καποδίστρια
που δοκίμασε να οργανώσει τα λουτρά
και τις θερμές πηγές στο νεοσύστατο
ελληνικό κράτος. Δεν πρόλαβε όμως να
ολοκληρώσει το έργο του. Το 1861 ο νόμος
περί «μεταλλείων και ορυκτών» έδωσε
μια ώθηση στην αξιοποίηση των ιαματικών
πηγών. Το 1917 στο ελληνικό δημόσιο
διορίζονται 12 γιατροί για τη μελέτη
των ιαματικών πηγών και για τη σύσταση
κλάδου υδρολόγων γιατρών. Το 1918, από το
Υπουργείο Οικονομικών, δημιουργήθηκε
το Γραφείο Ξένων και Εκθέσεων, αρμόδιο
πλέον και επίσημα για τις ιαματικές
πηγές. Το 1936 οι Ιαματικές πηγές πέρασαν
στην αρμοδιότητα του Υφυπουργείου
Τύπου και Τουρισμού και το 1938 συστάθηκε
στο Πανεπιστήμιο έδρα κλινικής
υδροθεραπείας και ιατρικής κλιματολογίας
που καταργήθηκε μετά τον πόλεμο. Το
1950 κάθε αρμοδιότητα σχετική με τις
ιαματικές πηγές πέρασε στον Ε.Ο.Τ ο
οποίος κράτησε για λογαριασμό του τις
κυριότερες πηγές και παραχώρησε στην
τοπική αυτοδιοίκηση ή σε ιδιώτες κάποιες
άλλες.
Στην
Ελλάδα υπάρχει, λόγω της γεωγραφικής
της θέσης και της γεωλογικής της δομής,
μεγάλος αριθμός ιαματικών πηγών και
λουτροπόλεων. Στις ελληνικές λουτροπόλεις,
το περιβάλλον των μεταλλικών θερμών
ιαματικών πηγών υπήρξε δια μέσου των
χρόνων, χώρος συνάντησης, επικοινωνίας,
θεραπείας, αναψυχής ψυχαγωγίας, ευεξίας
και χαλάρωσης ενώ φιλοξένησε και
φιλοξενεί γενιές ανθρώπων. Αρχίζει να
γίνεται η λουτροθεραπεία όχι μόνο μέσο
σωματικής ανακούφισης και θεραπείας
αλλά και μέσο ευφορίας ψυχικής και
πνευματικής.
Σήμερα
επικρατεί γενικά ο όρος SPA για τις θερμές
πηγές. Η ονομασία θεωρείται ότι προέρχεται
ή από το όνομα της ομώνυμης πόλης του
Βελγίου SPA που βρίσκεται κοντά στη Λιέγη
ή από τα αρχικά της λατινικής φράσης
sanitas per aqua που σημαίνει υγεία από το
νερό. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι
πιστεύουν ότι δώδεκα, τουλάχιστον
λουτρά κάθε χρόνο, ειδικότερα για τους
μεγαλύτε-ρους, δυναμώνουν τον οργανισμό
τους και τους βοηθούν να αντιμετωπίσουν
τους σκληρούς χειμώνες. Η συνήθεια αυτή
για προληπτική θεραπεία και ανακούφιση
από τους σωματικούς πόνους, παρά τον
σκληρό ανταγωνισμό της θάλασσας, δεν
πρόκειται να σβήσει.
Αφορμή
για το ανωτέρω άρθρο μας έδωσε η εκδρομή
που διοργάνωσε ο Σύλλογός μας στα Λουτρά
Πόζαρ. Μετά τον καφέ που ήπιαμε στους
μαγευτικούς καταρράκτες της Έδεσσας
φτάσαμε στον προορισμό μας, όπου το
τοπίο μας ξάφνιασε ευχάριστα.
Η αξεπέραστη ομορφιά της φύσης και το
υγιεινό περιβάλλον χαρίζουν στον
επισκέπτη ηρεμία και χαλάρωση. Και
εμείς τα απολαύσαμε όλα στο έπακρον.
Το
απόγευμα της ίδιας μέρας πήγαμε στη
Θεσσαλονίκη όπου παρακολουθήσαμε την
θεατρική παράσταση «Οι συμπέθεροι από
τα Τύραννα». Περάσαμε ένα υπέροχο
απόγευμα απολαμβάνοντας τον καφέ μας
στην παραλία της Θεσσαλονίκης και
εκτονωθήκαμε με το άφθονο γέλιο που
μας πρόσφερε η πολύ καλή κωμωδία που
είδαμε.
………………………………………………………
Μουσική:
η γλώσσα των συναισθημάτων
Με
σεβασμό στην παράδοση, θα κάνουμε ένα
αφιέρωμα στην παραδοσιακή μουσική του
τόπου μας. Ο κ. Μαργαρίτης
Τσινάς ( ο
γηραιότερος και ένας από τους καλύτερους
μουσικούς της Ορμύλιας) διηγείται τη
ζωή του ως οργανοπαίκτη και μας
αποκαλύπτει στοιχεία πολύτιμα για την
τοπική μουσική μας ιστορία.
Τον
ευχαριστούμε θερμά.
«Γεννήθηκα στις
20/01/1926 στην Ορμύλια. Όταν ήμουν μικρός,
πήγαινα και βοηθούσα στο μανάβικο του
Γιάννη του Λειβανίδη. Άρχισα να μαθαίνω
τότε βιολί με μια μικρή καθοδήγηση από
τον ίδιο.
Εκείνο τον καιρό, είχαν
συγκρότημα τρεις βιολιτζήδες, ο Γιαννάκης
Γκιούρας από τη Μεγάλη Παναγία, ο Θανάσης
Χρυσόστομος από τα Βραστά και ο Αναστάσιος
Βενέτης από την Ορμύλια. Πήγαιναν σ’
όλα τα χωριά σε γάμους, πανηγύρια κι
έπαιζαν. Τους γνώρισα, κι από δέκα χρονών
πήγαινα μαζί τους. Εκεί, στα πανηγύρια,
έβλεπα και
άκουγα τους πλανόδιους οργανοπαίκτες
κι έτσι, σιγά-σιγά έμαθα καλά βιολί.
Γύρω στο ΄40 έπαιξα,
μαζί με τον πατέρα μου Δημήτριο Τσινά,
πρώτη φορά σε γάμο, ήταν θυμάμαι του
Δημητρίου Πατσιούρα. Μετά, συνέχισα να
παίζω σε γιορτές και πανηγύρια. Το ΄41
ήρθε στην Ορμύλια ένας με μπουζούκι, ο
Αστερίου Χρήστος από το Στρατώνι και
αρχίσαμε να παίζουμε μαζί. Ήταν τότε
το Ε.Α.Μ. και γίνονταν χοροεσπερίδες.
Δεν είχε τότε ο κόσμος λεφτά και μας
πλήρωναν με σιτάρι, λάδι, μέλι, ό,τι είχε
ο καθένας. Μόλις τελείωνε η γιορτή,
γυρίζαμε με τους τενεκέδες και μας τους
γέμιζαν. Πήγαμε και στην Ιερισσό, όπου
ήταν η μαυραγορά με τους Γερμανούς και
παίξαμε κι εκεί.
Όταν το ΄48 χτύπησαν
οι αντάρτες, μας πήραν τα ζώα και μας
επίταξαν. Τότε, έφυγα στη Θεσσαλονίκη.
Εκεί γνώρισα πολλούς καλλιτέχνες, αλλά
με τον Γιάννη (κλαρίνο) και τον
Ζαφείρη(κλαρίνο) κάναμε συγκρότημα
και παίζαμε σε μαγαζιά.
Μετά, το ΄49 πήγα
στρατιώτης, πρώτα στο Ηράκλειο, όπου
έμεινα 4 μήνες ως εκπαιδευόμενος. Μετά
Καστοριά, όπου τραυματίστηκα από όλμο
σε μια επιχείρηση. Ύστερα Φλώρινα,
Κιλκίς και πήρα το απολυτήριό μου από
το Σιδηρόκαστρο. Εκεί, είχα την τύχη να
γνωρίσω τον Απόστολο Καλδάρα, που έπαιζε
μπουζούκι και τότε ξεκινούσε την καριέρα
του. Υπηρέτησα 33 μήνες και απολύθηκα
τέλος του ΄52. Σ’ ‘όλο αυτό το διάστημα
έπαιζα, μαζί με άλλους που ήξεραν όργανα,
σε γιορτές του στρατού, για να ψυχαγωγούνται
οι στρατιώτες της μοιραρχίας.
Μετά το στρατό, ήρθα
στην Ορμύλια κι έκανα κομπανία με το
Χρήστο Μιχαλούδη (λαγούτο) και τον
Γιώργο Ηλία (λαγούτο) και παίζαμε σε
γάμους και γιορτές. Αργότερα δούλεψα
με τον Πατρέλη (κλαρίνο) από τον Άγιο
Νικόλαο σε γλέντια που γίνονταν σε
σπίτια, σε αρραβώνες, βαφτίσεις, σε όλη
τη Χαλκιδική. Συνεργάστηκα με όλους
τους οργανοπαίκτες του χωριού και της
ευρύτερης περιοχής.
Η
ζωή του μουσικού δεν ήταν εύκολη εκείνα
τα χρόνια. Με τα πόδια γυρίζαμε σ’ όλα
τα χωριά, δεν είχαμε αυτοκίνητο, παίζαμε
απ’ την παραμονή στα καφενεία και την
άλλη μέρα στα πανηγύρια. Όταν μας
καλούσαν να παίξουμε στους γάμους,
πηγαίναμε πρώτα στο σπίτι του γαμπρού,
παίζαμε, μετά στου κουμπάρου και όλοι
μαζί στο σπίτι της νύφης. Αφού παίζαμε
και χόρευαν κι εκεί, συνοδεύαμε το
ζευγάρι με τα όργανα ως την εκκλησία.
Τότε, δεν είχε κέντρα διασκέδασης και
τα γλέντια γίνονταν στα σπίτια, στις
αυλές.
Αυτή όμως ήταν η
διασκέδαση της εποχής και ο κόσμος, αν
και δεν είχε πολλά λεφτά τότε, γλεντούσε
σε τέτοιες περιπτώσεις και σκορπούσε
απλόχερα, γιατί χαίρονταν και διασκέδαζαν
με την ψυχή τους. Κι εμείς το ίδιο, την
αγαπούσαμε τη μουσική και χαιρόμασταν
με τη χαρά του κόσμου.
Σήμερα είμαι 85 χρονών
και, εδώ και 15 χρόνια, παίζω βιολί στη
χορωδία της Ορμύλιας, την οποία διευθύνει
ο Αντώνης Κωνσταντινίδης και μαζί με
τις γυναίκες της χορωδίας πηγαίνουμε
σε διάφορες τοπικές γιορτές, όταν μας
καλούν. Η χορωδία μου έδωσε την ευκαιρία
να συνεχίσω να παίζω βιολί, που το αγαπώ,
είναι η ίδια μου η ζωή!!!»
Η
μουσική εξακολουθεί και σήμερα να
επηρεάζει τη συμπεριφορά και τον ψυχισμό
του ανθρώπου. Η πραγματική μουσική
όμως, που δεν διαφθείρει κάθε συναίσθημα,
αλλά δίνει στη ψυχή μια αληθινή εσωτερική
αγωγή και δημιουργεί ψυχική και
διανοητική ανάταση και ευφορία. Ο ρόλος
της είναι ανθρωποπλαστικός. Καταλαγιάζει
τα πάθη, την αγριότητα της ψυχής,
γαληνεύει τον άνθρωπο σε στιγμές
δοκιμασίας. Καλλιεργεί τη φαντασία του
και του προσφέρει εσωτερική ικανοποίηση
και πληρότητα, ευαισθησία για το ωραίο,
διευρύνει τα ενδιαφέροντά του και
εκπολιτίζει το πνεύμα του. Τον βοηθά
να αποκτήσει αυτογνωσία, αλλά και
κατανόηση του κόσμου, έτσι ώστε να
ατενίζει τη ζωή με αισιοδοξία μέσα απ’
τη δημιουργική πνοή της τέχνης.
Ειδικά η μουσική
παιδεία των νέων, η ενασχόλησή τους με
τη δημιουργική έμπνευση και ψυχαγωγία,
την ποιοτική και καλλιτεχνική δημιουργία,
μπορεί να αποτελέσει μέσο αντίστασης
και να αποδυναμώσει τις αρνητικές
επιδράσεις και επιρροές της εποχής μας
που βλάπτουν το χαρακτήρα τους. Όλα
αυτά πρόσφερε και η Φιλαρμονική του
Δήμου μας, που δυστυχώς, για οικονομικούς
λόγους, δεν υπάρχει πια.
Ό,τι σημαίνει για τον
άνθρωπο η αγάπη, είναι και η μουσική
για τις τέχνες. Η πιο όμορφη, η πιο
αιθέρια γλώσσα του πάθους, που εκφράζει
όλες τις αποχρώσεις των συναισθημάτων
μέσα από τα χιλιοπρόσωπα χρώματά της
σε μια αλήθεια μοναδική…
Επιμέλεια:
Μαρία Τσινά-Μαρία Μαστροκώστα
…………………………………………………………………………………………….
ΑΝΕΚΔΟΤΟ
Η
θεια η Μερόπη τρέχει στο νοσοκομείο να
βρει τον άντρα της τον μπάρμπα- Νικόλα,
που έχει τραυματιστεί σε τροχαίο. Όταν
φτάνει, βλέπει τον γιατρό από πάνω του.
- Γιατρέ’ μ, θα ζής; Πώς είνι;
- Λυπάμαι πολύ… Κάναμε ό,τι μπορούσαμε αλλά δεν τα καταφέραμε. Ο άντρας σας είναι νεκρός…
Τότε
ο μπαρμπα- Νικόλας πετάγεται πάνω και
φωνάζει:
- Όχ, βρε Μιρόπ, δε πέθανα ζουντανός είμι!
- Σκάσει βρε, δε ξερ η γιατρός κουτζάμ ηπιστήμουνας κι ξερς ησύ;
…………………………………………………………………………………………….
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
Πολλά
καινούργια βιβλία περιμένουν αναγνώστες
στην βιβλιοθήκη μας.
Έργα
Ελλήνων και ξένων συγγραφέων που άρεσαν:
Μαρλένα
Πολιτοπούλου " Η μνήμη της Ρόζα της
Πολαρόιντ"
Π.
Μάρκαρης " Παλιά, πολύ παλιά"
Φίλιπ
Ροθ "Το φάντασμα φεύγει" και
"Ταπείνωση"
Τζοάνα
Καβένα Η ένδοξη παραίτηση της Ρόζα
Λέιν"
Κάρεν
Κόνελι "Το κλουβί της σαύρας"
Άντριου
Ο Χάγκαν "Προσωπικότητα"
Μανούδη
Θεοκτή
……………………………………………………………………………..
Νοσήματα
των ούλων – μια αόρατη «επιδημία»
Τα
νοσήματα των ούλων είναι υπεύθυνα για
την απώλεια περισσοτέρων δοντιών από
ότι όλα τα άλλα οδοντικά νοσήματα μαζί.
Παρ’ όλα αυτά, εάν αναγνωριστούν πριν
φτάσουν στα τελικά τους στάδια μπορούν
να θεραπευτούν με επιτυχία. Οι περισσότεροι
άνθρωποι που πάσχουν από νοσήματα των
ούλων δεν το γνωρίζουν, αλλά και δεν
θεραπεύονται σωστά. Γιατί λοιπόν, ενώ
είναι τόσο σημαντική η διατήρηση των
δοντιών για ικανοποιητική μάσηση, σωστή
πέψη, ευχάριστη εμφάνιση, τόσοι πολλοί
άνθρωποι έχουν προβλήματα; Ο κύριος
λόγος είναι ότι δεν έχουν αντιληφθεί
τι είναι νόσημα των ούλων και τι μπορεί
να γίνει για την πρόληψη ή την θεραπεία
του.
Τα
νοσήματα των ούλων είναι κυρίως η
ουλίτιδα και
η περιοδοντίτιδα.
Και τα δύο έχουν ένα κοινό σημείο. Μπορεί
να καταλήξουν σε καταστροφή των
στηριγματικών ιστών των δοντιών. Η
ουλίτιδα είναι μια επιφανειακή φλεγμονή
των ούλων, κοινή σε όλες τις ηλικίες
ακόμα και σε παιδιά της σχολικής ηλικίας.
Η περιοδοντίτιδα είναι χρόνια φλεγμονή
όλων των ιστών του περιοδοντίου και
προχωρημένο στάδιο ουλίτιδας που έμεινε
αθεράπευτη.
Το
πιο συνηθισμένο σύμπτωμα των νοσημάτων
των ούλων είναι η αιμορραγία. Ο
κρυφός κίνδυνος είναι ότι ούλα κόκκινα,
διογκωμένα ή που αιμορραγούν, συχνά
προκαλούν τόσο λίγη ενόχληση και
αναπτύσσονται τόσο σιγά που οι ασθενείς
δέχονται την κατάσταση σαν φυσιολογική.
Η
πιο κοινή αιτία των νοσημάτων των ούλων
είναι η μικροβιακή πλάκα ή απλώς πλάκα.
Είναι μια κολλώδης σχεδόν αόρατη
μεμβράνη που σχηματίζεται στην επιφάνεια
των δοντιών, σε καθημερινή βάση. Με τη
βοήθεια του σάλιου και ενός υγρού που
εκκρίνεται από τα ούλα, τα διάφορα
μικρόβια που βρίσκονται στο στόμα
κολλούν πάνω στα δόντια. Η πλάκα
σκληραίνει και μετατρέπεται σε πέτρα.
Η
πλάκα είναι περισσότερη κοντά στα όρια
των ούλων και μεταξύ των δοντιών. Σε
ανθρώπους που έχουν κακή στοματική
υγιεινή η πλάκα μπορεί να καλύπτει όλη
περίπου την επιφάνεια του δοντιού.
Σχεδόν κάθε ενήλικας και παιδί έχουν
πλάκα και τρυγία, που σχηματίζεται από
ενασβεστίωση της πλάκας.
Για την πρόληψη των
νοσημάτων αυτών, το πρώτο και πιο
σημαντικό στάδιο είναι η εκμάθηση του
καθαρισμού των δοντιών. Όλα τα προγράμματα
περιλαμβάνουν κυρίως σωστό βούρτσισμα
με κατάλληλη
βούρτσα, για να
μην προκαλούν ζημιά στα δόντια και στα
ούλα. Το οδοντικό
νήμα και το
βουρτσάκι
μεσοδοντίων
διαστημάτων
είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για
την απομάκρυνση της οδοντικής πλάκας
από τις δύσκολες περιοχές μεταξύ των
δοντιών.
Σωστή,
καθημερινή στοματική υγιεινή θα
περιορίσει το σχηματισμό πλάκας, η
οποία αφαιρείται μόνο από τον οδοντογιατρό
με την χρήση ειδικών εργαλείων.
Ζαβόλα
Πόπη – Χειρουργός Οδοντίατρος
………………………………………………………………………………………………
ΚΟΛΥΜΠΙ,
ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΟ
Το κολύμπι είναι ένα
από τα αποτελεσματικότερα θεραπευτικά
μέσα για πολλές ασθένειες του οργανισμού.
Είναι γνωστή η ευεργετική επίδραση που
έχει στα παιδιά και στους μεγάλους, ως
«συμπλήρωμα» των διακοπών, παιχνίδι
και χαλάρωση, αλλά και ως φάρμακο.
Η
φυσιοθεραπευτική χρησιμοποιεί τις
φυσικές δυνάμεις σαν θεραπευτικά μέσα,
για να επιτύχει τους σκοπούς της που
είναι συνήθως: να τονώσει χαλαρωμένους
ή φθαρμένους μυς, να ξαναθέσει σε
λειτουργία μια παγιδευμένη άρθρωση,
να βοηθήσει να περπατήσουν πάλι άνθρωποι
που, για διάφορους λόγους, έχουν χάσει
την ικανότητα. Και γιατί, κίνηση σημαίνει
υγεία, ζωή, ένταση και σφρίγος.
Το κολύμπι, δεν είναι
άλλο παρά κίνηση που χρησιμοποιεί τις
φυσικές δυνάμεις τόσο του ίδιου του
κορμιού μας, όσο και του περιβάλλοντος,
αλλά και ένα από τα κυριότερα θεραπευτικά
μέσα. Είναι μια πλήρης σωματική άσκηση,
γιατί θέτει σε λειτουργία όλους τους
μυς του σώματος, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει
το αναπνευστικό και το κυκλοφοριακό
σύστημα. Η πίεση που ασκεί το νερό στο
σώμα μας, βοηθά στην μυϊκή τόνωση, αλλά
όχι και στην καταπόνηση, γιατί οι
κινήσεις μας γίνονται με μεγαλύτερη
ευκολία. Είναι επίσης θεραπευτικό μέσο
για τις παραμορφώσεις της σπονδυλικής
στήλης στα παιδιά, ιδιαίτερα σε πρώιμο
στάδιο ( π.χ. σκολίωση, κύφωση) Επίσης
έχει θαυμάσια αποτελέσματα στα παιδιά
που έχουν «ασθενική κατασκευή», όσο
και στην αντίθετη περίπτωση των
παχύσαρκων παιδιών.
Αλλά και στους ενήλικες
το κολύμπι βοηθά σε περιπτώσεις
κατάγματος, εξάρθρωσης ή μωλωπισμού,
γιατί ο συνδυασμός πίεσης του νερού,
που βοηθά στην αναζωογόνηση των μυών
και η έλλειψη βαρύτητας κάνει το σώμα
πιο ευλύγιστο μέσα στο νερό. Επίσης οι
μυϊκές συσπάσεις και η έντονη κυκλοφοριακή
δραστηριότητα ευνοούν την τόνωση των
αρτηριών αλλά και το «άδειασμα» των
φλεβών στα κάτω άκρα. Είναι ευεργετικό
και στις αρθρίτιδες κάτω από ορισμένες
συνθήκες, βλάπτει όμως με την απώλεια
θερμότητας που υφίσταται το σώμα κατά
την επαφή του με το κρύο νερό. Όσοι
πάσχουν από αρθριτικά πρέπει να κολυμπούν
σε πισίνες με θερμαινόμενο νερό.
Στις άλλες περιπτώσεις
η θάλασσα είναι, φυσικά, προτιμότερη
από την πισίνα, γιατί συνδυάζει τα
ευεργετικά αποτελέσματα που έχει το
κολύμπι με ένα ευεργετικό περιβάλλον:
δηλαδή τη χημική σύνθεση του θαλασσινού
νερού, τον καθαρό αέρα και τον ήλιο.
Να μην ξεχνάμε οι
γυναίκες και την ευεργετική επίδραση
του θαλασσινού νερού στις περιπτώσεις
κυτταρίτιδας, γιατί αυξάνει το μεταβολισμό
του οργανισμού και βοηθά το σώμα να
αποβάλλει τις τοξίνες του. Και όχι μόνο!
Βοηθά να αποβάλλουμε τα νεύρα και την
ψυχοσωματική υπερένταση.
Όπως όμως όλα τα
φάρμακα, έτσι και το κολύμπι αντενδείκνυται
σε ορισμένες παθήσεις, όπως του
αναπνευστικού (λαρυγγίτιδες, φαρυγγίτιδες,
βρογχίτιδες), ρευματισμοί και αρθρίτιδες
σε οξεία κρίση και σε περιπτώσεις
σοβαρής καρδιοπάθειας (μυοκαρδίτιδα,
έμφραγμα) και ελαττωματικής κατασκευής
της καρδιάς, με μειωμένη ικανότητα
κυκλοφορίας του αίματος.
Επιμέλεια:
Μαρία Μαστροκώστα
………………………………………………………………………..
Πρώτες
βοήθειες στον καύσωνα
Για
να απολαύσετε τις διακοπές σας, χωρίς
να αντιμετωπίσετε προβλήματα με τον
καύσωνα, φροντίστε να ακολουθήσετε
–και μάλιστα αυστηρά- τις οδηγίες του
Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής
Αλληλεγγύης:
ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ
την πολύωρη έκθεση στον ήλιο.
ΕΝΥΔΑΤΩΝΕΤΕ
τον οργανισμό σας. Φροντίστε να πίνετε
μεγάλες ποσότητες νερού και δροσερών
ροφημάτων, καθώς και να καταναλώνετε
άφθονα φρούτα και λαχανικά, που επίσης
ενυδατώνουν. Καλό θα ήταν να αποφύγετε
εντελώς τον καφέ και τα αλκοολούχα
ποτά.
ΠΑΡΑΜΕΝΕΤΕ
σε σκιερά και δροσερά μέρη, που
κλιματίζονται με ανεμιστήρα ή air-
condition.
ΜΗΝ
ΜΕΝΕΤΕ για πολλή ώρα σε χώρους με
συνωστισμό.
ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ
να είστε ντυμένοι με ελαφριά, άνετα και
ανοιχτόχρωμα ρούχα όταν είσαστε έξω.
ΜΗΝ
ΞΕΧΝΑΤΕ το καπέλο και τα γυαλιά ηλίου,
ώστε να προστατεύονται τα μάτια σας
από την έντονη αντανάκλαση της
ακτινοβολίας.
ΚΑΝΕΤΕ
πολλά, χλιαρά ντους καθ’ όλη τη διάρκεια
της ημέρας. Καλό επίσης είναι να
τοποθετείτε υγρά πανιά στο κεφάλι και
το λαιμό σας ως προστατευτικά μέσα.
ΤΡΩΤΕ
ΕΛΑΦΡΙΑ δίνοντας έμφαση στην κατανάλωση
φρούτων και λαχανικών και περιορίστε
τα λίπη.
ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ
την πολύωρη βάδιση ή το τρέξιμο κάτω
από τον ήλιο.
ΜΗΝ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΕΤΕ πολύωρα ταξίδια τις
ώρες που ο υδράργυρος είναι στα ύψη
(π.χ. το μεσημέρι).
ΜΗΝ
ΚΑΝΕΤΕ βαριές χειρωνακτικές εργασίες,
ιδιαίτερα σε χώρους όπου υπάρχει υψηλή
θερμοκρασία, άπνοια και μεγάλη υγρασία.
ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΘΕΙΤΕ
τον γιατρό σας για ειδικά μέτρα που
τυχόν θα χρειαστεί να λάβετε σε περίπτωση
που πάσχετε από κάποιο χρόνιο νόσημα.
Επιμέλεια:
Μαρία Μαστροκώστα
……………………………………………………….
Για
τα τσιμπήματα των εντόμων
φτιάξτε μια
αλοιφή από κορν-φλάουερ ή σόδα σε σκόνη
με ξύδι ή χυμό λεμονιού. Για να
ανακουφιστείτε από τη φαγούρα, τρίψτε
το τσίμπημα με βρεγμένο σαπούνι. Αν σας
τσίμπησε μέλισσα, κόψτε μια φέτα ωμού
κρεμμυδιού και στερεώστε την επάνω στο
τσίμπημα με λευκοπλάστη. Το κρεμμύδι
θα τραβήξει σιγά- σιγά το δηλητήριο.
Μπορείτε επίσης να τρίψετε την πληγή
με μαϊντανό ή πράσο. Για να αποφεύγετε
τα τσιμπήματα των κουνουπιών κάψτε στη
βεράντα σας ευκάλυπτο και μην ανάβετε
τα φώτα στο σπίτι, πριν κλείστε τα
παράθυρα.
Επιμέλεια:
Μαρία Μαστροκώστα
………………………………………………………
Μάιος:
γλυκά αρώματα, απαλά χρώματα
Άνοιξαν τα τριαντάφυλλα
στα μπαλκόνια και τους κήπους. Μπουμπούκια
και λουλούδια που μόλις άνθισαν,
ακτινοβολούν από χρώματα και σκορπίζουν
στον αέρα γλυκύτητα και ξεχωριστά
αρώματα. Όμως για τον κηπουρό δεν είναι
αυτή η στιγμή για να ξεκουραστεί, αν
θέλει να διατηρήσει τα φυτά του σε καλή
υγεία.
Για να έχετε πάντα
ωραία και μεγαλύτερα άνθη:
Αφαιρέστε
τα επιπλέον μπουμπούκια. Κόψτε τα
κοτσάνια που δεν έχουν άνθη, για να
καλυτερέψει η εμφάνιση του φυτού.
Ζωηρέψτε το χρώμα με κάλιο και μαγνήσιο
με ειδικά λιπάσματα για τριανταφυλλιές.
Ποτίζετε μόνο τις πιο δροσερές ώρες,
το πρωί ή στη δύση του ήλιου. Μη ρίχνετε
το νερό με δύναμη και μη
βρέχετε τα
φύλλα και τα άνθη.. Για τα φυτά στις
γλάστρες είναι ιδανικά τα ποτιστήρια
σε βροχή ή σε βεντάλια.
Προστατέψτε
τα μπουμπούκια και τα νεαρά βλαστάρια
από εχθρούς όπως η μελίγκρα. Άλλοι όπως
το κολεόπτερο τρώνε τα πέταλα ή ο
τετράνυχος (κόκκινο αραχνάκι) που τρώει
τα φύλλα. Οι τριανταφυλλιές μπορεί να
προσβληθούν από ασθένειες όπως το
ωίδιον ή λευκή αρρώστια που παρουσιάζεται
με τη μορφή μιας άσπρης σκόνης. Η
σκωρίαση, που εμφανίζεται με μικροσκοπικές
κόκκινες βούλες στα φύλλα, κάνει τα
φυτά να υποφέρουν. Πρέπει να επέμβετε
αμέσως με προϊόντα που περιέχουν χαλκό,
ή προληπτικά με αντιπαρασιτικό,
ψεκάζοντας κάθε 15 μέρες.
Κόβετε τα τριαντάφυλλα
τις δροσερές ώρες το πρωί με ειδικό
ψαλίδι και στο στέλεχος λοξά, λίγο πιο
πάνω από τον κόμπο (μάτι).
Με
τα πέταλα μπορείτε να φτιάξετε λάδι,
βάζοντας να μουλιάσουν σε ένα μπουκαλάκι
με ελαιόλαδο ή σπορέλαιο, μια χούφτα
άσπρα τριαντάφυλλα. Αφήστε τα για ένα
μήνα, σουρώστε τα, στύβοντας καλά τα
πέταλα για να βγει όλο τους το άρωμα.
Διατηρείστε το σε σκοτεινό και δροσερό
χώρο. Θα έχετε ένα τέλειο επουλωτικό
και αντιρυτιδικό, το οποίο χρησιμοποιούσαν
παλιά οι γιαγιάδες μας. Μπορεί ακόμη
να γίνει ένας σύμμαχος κατά των ρευματικών
πόνων, αν κάνετε εντριβές στα σημεία
που πονάτε.
Επιμέλεια:
Μαρία Μαστροκώστα
…………………………………………………………
Ομορφιά….από
τη φύση
ΡΟΔΑΚΙΝΟ:
Είναι ενυδατικό, αναζωογονητικό,
μαλακτικό, βιταμινούχο, πλούσιο σε
μεταλλικά άλατα. Ο
πολτός του
ζυμωμένος με ένα πιρούνι χρησιμοποιείται
σε μάσκες προσώπου σκέτος ή σε συνδυασμό
με γιαούρτι ή μέλι. Εφαρμόστε επί 20-30
λεπτά και ξεπλύνετε.
ΣΤΑΦΥΛΙ:
Μπορείτε να παρασκευάσετε λοσιόν και
μάσκες με το χυμό ώριμων σταφυλιών.
Απλώνετε στο πρόσωπο και το λαιμό επί
20-30 λεπτά διατηρώντας το δέρμα πάντα
υγρό μέχρι να σκουπιστείτε και να
πλυθείτε με δροσερό νερό.
……………………………………………………………..
Μήλο
το αμαρτωλό…..Το
μήλο, το φρούτο του πάθους και της
αμαρτίας, που ήταν η αιτία να διωχθούν
οι πρωτόπλαστοι από τον Παράδεισο,
θεωρούνταν από την αρχαιότητα ο βασιλιάς
των φρούτων και ο θεραπευτής! Πράγματι,
οι πολλαπλές ευεργετικές του θρεπτικές
ουσίες κάνουν το μήλο να «υπακούει»
στη λαϊκή ρήση: « ένα μήλο την ημέρα, το
γιατρό τον κάνει πέρα!» Δρα κατά της
χοληστερίνης,
της υπέρτασης,
της υπεργλυκαιμίας, της όρεξης και των
ιών.
Επιμέλεια:
Ελένη Πατσιούρα
…………………………………………………..
Είν’
η ζωή μια θάλασσα κι εμείς καπεταναίοι…….
Καλοκαίρι… Ίσως η πιο
αγαπημένη εποχή για τους περισσότερους
ανθρώπους. Ο ήλιος, η θάλασσα, οι
πολυπόθητες διακοπές που μας δίνουν
την ευκαιρία για ξεκούραση, αναζωογόνηση,
εκδρομές, εξορμήσεις, αλλά και αποβολή
του στρες και της ρουτίνας, ανεβάζουν
τη διάθεσή μας και γεμίζουν τις μπαταρίες
μας με θετική ενέργεια.
Η
θάλασσα κυρίως είναι συνυφασμένη με
τη ζεστή αυτή εποχή. Η θάλασσα… αυτή η
πλανεύτρα μάγισσα. Όταν την αντικρίζουμε
να λικνίζεται ρυθμικά με το απαλό φύσημα
του αέρα, να παιζογελά στραφταλίζοντας
κάτω από τις ακτίνες του ζωοδότη ήλιου,
φαντάζει στα μάτια μας όμορφη, ελκυστική.
Και αναρωτιόμαστε τι να’ ναι η ζωή;
Ίσως ζωή είναι μόνο
αυτό: Το μουρμούρισμα ενός κύματος που
δροσίζει ή το βελούδινο πράσινο στα
βρύα μιας πέτρας. Η χρυσή αμμουδιά που
μόλις την άγγιξε ο άσπρος αφρός ή ένα
βότσαλο φανταχτερό στο ακρογιάλι. Η
κραυγή ενός γλάρου με τα φτερά του
ανοιγμένα στον άνεμο ή μια βαρκούλα
που ξανοίγεται στο πέλαγος… Ίσως ζωή
να είναι και οι βράχοι με τα μυστήρια
σχήματα που αποκτούν απ’ τα χτυπήματα
των κυμάτων. Στοιχίζει ακριβά η πείρα
και πανάκριβα η σοφία της ψυχής. Η σοφία
του μυαλού αποκτιέται με τη γνώση, μα
η σοφία της ψυχής αποκτιέται με τον
πόνο. Ζωή είναι τα δίχτυα που υφαίνει
κι ο πλούσιος και ο φτωχός με δάκρυ και
με γέλιο, με στοχασμό και μ’ όνειρα, με
πόθο και με πάθος, με πράξεις και με
όραμα…
Και, όταν στεκόμαστε
στο ακρογιάλι και η ματιά μας χάνεται
στην άκρη του ορίζοντα, εκεί που η
θάλασσα ενώνεται με τον ουρανό και
νιώθουμε πως η γη συναντά το στερέωμα
και το ανθρώπινο το θείο, τότε, αυτές
τις στιγμές που ζυγίζουν αιωνιότητα,
αισθανόμαστε έτοιμοι για το μεγάλο
ταξίδι της ζωής μας. Η θάλασσα ελκυστική
μας παροτρύνει να μας οδηγήσει στα
γαλανά νερά της. Άραγε, θα είναι όμορφο,
γαλήνιο το ταξίδι μας; Ξεκινάει με
όνειρα, με αισιοδοξία, μα όταν φθάσουμε
στα βαθιά, η θάλασσα δεν έχει πάντα
ήρεμες διαθέσεις. Κάποιες φορές
φουσκώνει, αγριεύει, ταράζεται βάζοντας
σε δοκιμασία την εμπειρία και την
ικανότητά μας. Άλλες φορές συναντάμε
προβλήματα, υφάλους, σκοπέλους,
συμπληγάδες. Τότε, σαν καλοί θαλασσοπόροι
της ζωής πρέπει να έχουμε καταστρώσει
σχέδιο και πορεία, να αποδείξουμε τις
ικανότητες, τη δύναμη και την αντοχή
μας. Να παρατηρήσουμε προσεκτικά το
χάρτη, να διορθώσουμε τη ρότα και να
ανασύρουμε απ’ τα αμπάρια του μυαλού
και της ψυχής μας πολύτιμα βοηθήματα
και εφόδια, που θα μας καταστήσουν
ικανούς και άξιους καραβοκύρηδες να
οδηγήσουμε το καράβι μακριά απ’ την
κακοκαιρία, σε απάνεμο και ασφαλές
λιμάνι.
Ταξίδι είναι η ζωή,
μια θάλασσα, κι εμείς καπεταναίοι…….
Τραγούδι είναι η ζωή,
φως μέσα στο φως, αγάπη στην αγάπη….
Μαρία
Μαστροκώστα
………………………………………………………………..
Μικρές
ιδέες – Μεγάλες λύσεις
- Χρησιμοποιήστε νερό βραστό για να έχετε διάφανα παγάκια. Θα είναι σαν κρυστάλλινα!
- Σκούριασε το ψαλίδι σας; Αφήστε το για πολλές ώρες σε ένα ποτήρι με κόκα-κόλα. Όταν μετά το καθαρίσετε, θα φύγει και η σκουριά.
- Ένα ωμό κρεμμύδι μπορεί να σας βοηθήσει να απομακρύνετε από τη μοκέτα σας ένα δύσκολο λεκέ από στάχτη.
- Περνάτε κατά καιρούς το λάστιχο στην πόρτα του ψυγείου σας με λίγη βαζελίνη. Έτσι μπορείτε να το διατηρήσετε σαν καινούργιο.
- Περάστε οδοντικό νήμα ανάμεσα από δυο φωτογραφίες που έχουν κολλήσει, ώστε να τις ξεκολλήσετε χωρίς κίνδυνο να πάθουν ζημία.
- Για να αναζωογονήσετε τα φύλλα των φυτών σας ψεκάστε τα με μίγμα νερού-μπύρας.
……………………………………………………………..
ΟΙ
ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ
Στη στήλη αυτή θα
προσπαθήσουμε να δημοσιεύουμε συνταγές
που βρέθηκαν σε κιτρινισμένες από την
πολυκαιρία σημειώσεις. Είναι όμως
αυθεντικές συνταγές μιας εποχής που
το γλυκό του κουταλιού δεν έλειπε από
κανένα σπίτι. Ήταν στο γλυκοδοχείο,
μαζί με το ασημένιο κουταλάκι, το ποτήρι
με το δροσερό νερό και το κολλαριστό
άσπρο πετσετάκι στο δίσκο. Ήταν μέρος
μιας ιεροτελεστίας στον «ναό» του
νοικοκυριού και σερβίρονταν με περισσή
αγάπη. Ας προσφέρουν νοσταλγία στις
παλιές και γνώση στις νέες.
Γλυκό
τριαντάφυλλο ή ροδόσταμο
Υλικά:
640 γρ. πέταλα από απριλιάτικα τριαντάφυλλα,
1280 γρ. ζάχαρη, 2 φλιτζάνια νερό, 3 κουταλάκια
χυμό λεμονιού
Αφαιρείτε
από τα τριαντάφυλλα τα πέταλα και τα
βάζετε σε μια λεκάνη με νερό. Τα ξεπλένετε
καλά και τα βάζετε να βράσουν με ¾ του
φλιτζανιού νερό και 1 φλιτζάνι ζάχαρη.
Τα σιγοβράζετε σκεπασμένα για 15 λεπτά.
Προσθέτετε και την υπόλοιπη ζάχαρη και
το νερό, δυναμώνετε τη φωτιά και βράζετε
το γλυκό μέχρι να δέσει κανονικά.
Ξαφρίζετε, προσθέτετε το χυμό λεμονιού
και αφού πάρει 1-2 βράσεις, κατεβάζετε
από τη
φωτιά, αφήνετε να κρυώσει και το
μεταφέρετε στα βάζα.
Αν
θέλετε να το κρατήσετε για καιρό, επειδή
το γλυκό αυτό ζαχαρώνει εύκολα, βάζετε
περισσότερο χυμό λεμονιού.
Επιμέλεια:
Μαρία Μαστροκώστα
ΛΕΜΟΝ-ΠΑΪΣ
1
κουτί νουνού παγωμένο από κατάψυξη
2
λεμόνια ( χυμό και ξύσμα)
1
ζελέ λεμόνι (με 1 ποτήρι νερό)
1
φλ. τσαγιού ζάχαρη
½
κιλό σαβουαγιάρ ή ανάλογα μπισκότα
Τοποθετούμε
τα μπισκότα γύρω και κάτω σε φόρμα που
ανοίγει και από πάνω ρίχνουμε το μίγμα
των υλικών που εν τω μεταξύ έχουμε
αναμείξει. Ή εναλλακτικά βάζουμε το
μίγμα με τα μπισκότα τριμμένα σε μπολ
και σερβίρουμε.
Επιμέλεια:
Ελένη Σαπουντζή
……………………………………………………………………………
ΑΝΕΚΔΟΤΑ
Τέλος
της σχολικής χρονιάς και τα παιδιά του
νηπιαγωγείου φέρνουν δώρα στην αγαπημένη
τους δασκάλα. Πρώτος της δίνει ένα
πακέτο ο γιος του ανθοπώλη:
- Άσε να μαντέψω τι έχει μέσα, λέει η δασκάλα. Χμμμ, λουλούδια!
- Ναι, αλλά πώς το καταλάβατε; ρωτάει ο μικρός.
- Έτσι, το μάντεψα στην τύχη.
Πλησιάζει
και ο γιος ενός ποτοποιού και της δίνει
ένα κουτί. Η δασκάλα το σηκώνει ψηλά
και βλέπει ότι στάζει λιγάκι. Με το
δάχτυλό της δοκιμάζει μια σταγόνα.
- Σαμπάνια; ρωτάει το μικρό.
- Όχι, όχι! λέει ανυπόμονα εκείνος.
- Κρασί;
- Όχι, όχι καλέ κυρία. Γατάκι είναι!!!!
……………………………………………………………………..
Ένας
αλλοδαπός στο περίπτερο:
- Παγωτό κεράσι;
- Πάρε από το ψυγείο, δίπλα σου είναι.
- Ευχαριστώ! Αύριο, κεράσει εγώ!